Καλοκαιρινές βραδιές

Σήμερα ήθελα να πάω σινεμά. Επειδή όμως έπιασε καλοκαίρι και όλοι οι ανεγκέφαλοι φίλοι μου έχουν μεταλλαχθεί σε ζουζουνίτσους πίσω από οτιδήποτε φοράει πεδιλάκι, δεν ερχόταν κανείς. Πιο συγκεκριμένα, ένας χαρακτηριστικά δήλωσε ότι προτιμά να αλείψει ένα ευαίσθητο σημείο του με μέλι και να πάει δίπλα σε κυψέλη τίγκα στην εργάτρια παρά να κλειστεί σε μια αίθουσα μαζί μου (γιατί σιγά που θα πήγαινε κανας άλλος παρανοϊκός τέτοιες μέρες σινεμά). Για τις φιλενάδες δεν το συζητώ, δοκίμαζαν πεδιλάκια. Τι λύσσα τους πιάνει όλους από Μάιο και μετά, δεν το καταλαβαίνω, τι διάολο, φοβούνται μήπως πάνε μαζί μου διακοπές;

Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι το σινεμά. Σαν ατίθασο και αδέσμευτο πνεύμα που είμαι τσαντίστηκα και αποφάσισα να αράξω σπίτι και να δω την ταινιούλα μου σε DVD, με τις δροσερές πιτζαμούλες μου. Να φάω όλη την οικογενειακή συσκευασία του παγωτού κι ας ήξερα ότι θα μου κάτσει όλο στο γοφό. Στον έναν. Μεγάλη πίκρα να κουβαλάς καλοκαιριάτικα δύο επιπλέον κιλά στον έναν γοφό.

Αμ τι το ήθελα; Γύρισε ανάδρομος ο Ερμής, ο Δίας και οι 12 θεοί του Ολύμπου μαζί! Εν συντομία, με το που πάτησα το play θυμήθηκε η γεροντοκόρη από δίπλα να κάνει εξάσκηση στο πιάνο. Που έχει να το κουρδίσει από τότε που ήταν δικτάτορας ο Πάγκαλος. Όχι ο χοντρός, ο παλιός. Άνοιξα λίγο την φωνή και συνέχισα. Μετά από 10 λεπτά άρχισε το DVD player να μυρίζει ανησυχητικά και ξέρασε το δισκάκι. Πάει κι αυτό, αιωνία του η μνήμη, το βάρεσε κι αυτό ο καύσωνας. Με το που το παίρνω απόφαση ότι δεν το ‘χω με τίποτα ως τεχνικός, άρα πρέπει να παρατήσω τα καλώδια και να ανοίξω μια μπίρα, αρχίζουν να σκοτώνονται πάλι οι από πάνω και είδα άλλη ταινία, το οικογενειακό τους δράμα σε ιδιωτική προβολή, μιας και η τύπισσα αντί να του ανοίξει το κεφάλι σαν καρπούζι του κρετίνου έτρεχε νεγκλιζέ στους διαδρόμους και χτυπούσε τα κουδούνια. Και μόνο εγώ το βόδι άνοιξα την πόρτα την τατάνα την ευαισθησία μου!

Δεν μου έφτανε που έβραζα από τη ζέστη, είχα αρχίσει πλέον να βράζω κι από τα νεύρα μου με τους πανηλίθιους που ήθελαν διαζύγιο βραδιάτικα. Και δεν έχω και air condition γιατί τα απεχθάνομαι περισσότερο κι από το σιδέρωμα αυτά τα καταραμένα μαραφέτια. Αφού τους ξαπόστειλα να κάνουν παιδάκια, βγαίνω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο και να ηρεμήσω και ξέχασα να πάρω τασάκι. Άντε, λέω, για μια φορά δεν πειράζει, θα την πετάξω κάτω τη γόπα σαν έφηβη που θέλει να εντυπωσιάσει τον γκόμενο. Και την πετάω. Και μπαίνει ΜΕΣΑ στο πουκάμισο ενός τύπου που περνούσε από πάνω. Σε ό,τι έχω ιερό!!!! ΜΕΣΑ!!!! Και να ήθελα, τέτοιο στόχο από τον 4ο δεν τον πετύχαινα. Καψαλίστηκε ο καψερός, με έχεσε πατόκορφα (με το δίκιο του αυτός).

Εκεί πάνω αποφασίζω να αλλάξω την τύχη μου και τρέχω ωσάν Γεωργία Βασιλειάδου στη θεία από το Σικάγο. Μέχρι να κατέβω κάτω με έβριζε. Με το που ζήτησα ταπεινά συγγνώμη ηρέμησε και άρχισε να σαλιαρίζει η γλίτσα. Και να ήταν και κανας ωραίος γκόμενος, να πάει στο διάολο. Σαν κινέζικο υπόθετο ήταν, καλά που δεν τον πέτυχα στο μαλλί γιατί θα γινόταν φλαμπέ από το πολύ ζελέ. Εντάξει φιλαράκι, σε έκαψα κατά λάθος και ζήτησα συγγνώμη. Μην μας μαμήσεις κιόλας, έλεος!

Οπότε, η κατάληξη αναμενόμενη. Κάθομαι και διηγούμαι άλλο ένα συναρπαστικό βράδυ της ζωής μου με καύσωνα, χωρίς κλιματιστικό και βλέποντας LAW & ORDER. Σειρά από τον καιρό του Νώε, με παραγωγό που λέγεται Dick Wolf! Και δεν έχει ούτε έναν ωραίο πρωταγωνιστή την μοίρα μου την χαρτορίχτρα! Ιδού για του λόγου το αληθές.  Κι όλα αυτά επειδή ήθελα να πάω ένα σινεμαδάκι…

 
 

Υ.Γ. Το ξέρω ότι το έχω ξαναβάλει το βιντεάκι, αλλά πάει γάντι!