ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΑ

Όλα άρχισαν πριν από 2-3 μήνες. Μια αποφράδα μέρα χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα διότι η αναγνώριση κλήσεων έδειχνε έναν πολύ καλό και αγαπητό φίλο που μένει σε ένα μέρος μαγικό και μακρινό και πάντα χαίρομαι όταν τον ακούω. Για εσένα το γράφω Μιχαλιό μου, να σε αναγνωρίσεις αν ποτέ διαβάσεις αυτό το blog.

Μέσα στα λοιπά που κουτσομπολεύαμε κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος ήταν ότι παντρεύεται ο Στάθης. Ο Στάθης είναι κολλητός φίλος του Μιχάλη που τον είχα γνωρίσει στο παρελθόν και δεν μπορούσα να αποφασίσω αν είναι πολύ ελεύθερο πνεύμα ή πολύ μεγάλος κόπανος. Είχε δεσμό με μια κοπέλα, την Ελευθερία (δεν το είχα γνωρίσει ποτέ το κορίτσι, ακουστά μόνο) από τότε που κυκλοφορούσαν στη γη βροντόσαυροι, και αυτό το γεγονός προφανώς είναι από μόνο του λόγος για να οδηγηθεί κανείς στα σκαλιά της εκκλησίας, δεδομένου ότι την απατούσε με όποιο θηλυκό έβλεπε. Τέλος πάντων, το θέμα αυτής της ανάρτησης δεν είναι η μαλακία που δέρνει τον σύγχρονο Νεοέλληνα 30άρη, αλλά το γεγονός ότι ο αγαπητός μου φίλος θα γινόταν κουμπάρος.

Και κάπου εδώ άρχισα να σπάω πλάκα, διότι ο Μιχάλης είναι δηλωμένος άθρησκος και όταν ακούει για εκκλησίες, λιβάνια και λοιπά συναφή πετάει χειρότερες αναφυλαξίες κι από μένα όταν ακούω Βασίλη Καρρά. Ως εκ τούτου γάμους, βαφτίσια και λοιπά συμπαρομαρτούντα τα αποφεύγει επιμελώς. Ήθελε οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει όντας κουμπάρος και ποια είναι τα τοπικά μας έθιμα. Η Ελευθερία μπορεί να ζει κι αυτή στο ίδιο μαγικό μακρινό μέρος αλλά είναι Μακεδόνισσα τιμημένη και πολιτικούς γάμους και τέτοιες αηδίες εδώ στα Βόρεια δεν τα ανεχόμαστε, διότι δεν έχουν καλό γλέντι και δεν μπορείς να καλέσεις όλο το σόι, άρα ακούς τη γκρίνια της μάνας σου μέχρι να παντρευτεί το δικό σου παιδί.

Φτάνει η αποφράδα προ-προπαραμονή του γάμου, δηλαδή η περασμένη Πέμπτη. Ένεκα ότι ο Ελευθερία είναι όπως προείπα Μακεδόνισσα, ο γάμος θα γινόταν στην ευρύτερη περιοχή. Πάω να παραλάβω τον Μιχάλη από το αεροδρόμιο την Πέμπτη το βράδυ κι εκεί συνέβησαν δύο συγκλονιστικά γεγονότα. Το πρώτο ήταν ότι παραλίγο να φάω μια κλήση 280€ + 30 μέρες αφαίρεση πινακίδων για παρακώλυση της κυκλοφορίας (το πρόβλημα με το free parking στο Μακεδονία το έλυσαν με απλό τρόπο- απλά δεν υπάρχει τέτοιο φρούτο!). Το δεύτερο ότι μετά από μια ατελείωτη ώρα καθυστέρηση που διαδραματίστηκαν πολλά συναρπαστικά με το όργανο της τάξης, βλέπω τον Μιχάλη να βγαίνει φρέσκος φρέσκος και καμαρωτός από τις αφίξεις. ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. Η κοπέλα του κωλύθηκε να τον συνοδεύσει λόγω εργασίας…

Και ποιος θα την πλήρωνε τη νύφη στην κυριολεξία; Ε, δεν θέλει και πολλή σκέψη… Είχε έρθει η ώρα να πληρώσω το ευχάριστο τελευταίο δίμηνο που δούλευα ψιλό γαζί τον Μιχάλη για τα τις υποχρεώσεις του (πόσες φορές πρέπει να φιλήσει το ευαγγέλιο, πόσες φορές πρέπει να αλλάξει τα στέφανα κλπ κλπ κλπ). Την Παρασκευή το βράδυ μου έδωσε χάρη και κατάφερα να πιω ένα ποτό με 2 φίλους (ευχαριστώ παιδιά, να ‘στε καλά!!!!). Από το Σάββατο το πρωί όμως my ass was his… Για να με εκδικηθεί με κουβάλησε σε έναν άλλο πλανήτη. Πρώτα πρώτα, με τσουβάλιασε σε ένα μέρος που δεν υπήρχε internet και ο κοντινότερος άνθρωπος εκτός αυτών που έπαιρναν μέρος στην γαμοκωμωδία ήταν στα 20χλμ μακριά. Μάλιστα δεν με άφησε να πάρω το δικό μου αυτοκίνητο, για να μην μπω στον πειρασμό να την κάνω με ελαφρά. Μετά ο σαδιστής με έμπλεξε σε μια ατελείωτη δίνη από σόγια σαν το δικό μου. Ευγενέστατοι και αξιοπρεπέστατοι οι άνθρωποι, δεν μπορώ να πω, αλλά το κέρατό μου, δεν ήταν το δικό μου σόι!!!!

Μετά είχαμε τα του γάμου. Μια παράσταση που έχω παρακολουθήσει άπειρες φορές με διάφορους πρωταγωνιστές άρχισε να παίζει ξανά. Μια νύφη με 200 κιλά τούλια να την φουσκώνουν σαν το ανθρωπάκι της Mishelin να ρουφά ως το μεδούλι την μέρα που ονειρευόταν σε όλη της την ζωή, ο γαμπρός να αναρωτιέται προφανώς γιατί το κάνει, οι κατίνες να κουτσομπολεύουν τους πάντες. Σε αυτόν τον γάμο όμως υπήρχε και ένα αξιοπερίεργο. Εγώ. Που κανείς δεν καταλάβαινε ποια είμαι και τι κάνω εκεί! Οπότε για να σπάσω την ανία άλλαζα ρόλους. Τη μια συνόδευα τον γαμπρό και σκεφτόταν ότι είμαι αδελφή του, την άλλη τον κουμπάρο για να του κόψω τα τυχερά του άθλιου τύπου. Χεχεχε… η κακιασμένη μου τακτική απέδωσε καρπούς. ‘Ολο το βράδυ μαζί μου ασχολιόταν το σόι, μέχρι να αποφασίσουν τι να μου ευχηθούν. Μέχρι που ένας θαραλλέος που έπρεπε να φύγει νωρίς με πλησίασε και έδωσε την ετυμηγορία. ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΑ.