XMas

Χριστούγεννα... ποιός ξέρει πού να είσαι... θυμάσαι τα Χριστούγεννα που περάσαμε μαζί; Το ξημέρωμα μας βρήκε στο αυτοκίνητο. Είχες αποκοιμηθεί με εμένα στην αγκαλιά σου. Μου έφτανε να με κρατάς, να με αγγίζεις με τις ώρες... θυμάσαι εκείνο το μπαράκι που πηγαίναμε στην γειτονιά μου, πόσο όμορφα ήταν στολισμένο; Το θαυμάζαμε σαν μικρά παιδιά. Έκλεισε πια... άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί... το είχα πάρει για να το πιούμε μαζί την Πρωτοχρονιά. Απλά δεν προλάβαμε.... έφυγες από την ζωή μου όπως μπήκες... ξαφνικά. Ποτέ δεν έμαθα γιατί.

Μεγάλη παγίδα το κρασί... δεν του αρέσει να το πίνουν μόνοι... φώναξε για παρέα το φάντασμά σου... τελειώσαμε μαζί και το μπουκάλι... για τελευταία φορά παρέα... μου άφησε μια πίκρα...

Χρόνια πολλά έρωτά μου... ίσως μια μέρα να σε ξαναβρω.... αλήθεια, τί μορφή θα πάρεις; 

Να μου μιλάς σιγανά στ' αυτί.... γιατί σ' ακούνε την νύχτα αυτή... παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί... 

Ηώς

Αγαπητέ μου αναγνώστη καλησπέρα. Επειδή ως αντελήφθην εδώ και καιρό ελάχιστοι είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται την κλίση του ονόματος της Ηούς, πόσο μάλλον τον συμβολισμό της, αποφάσισα να παραθέσω εν τάχει την ιστορία μου και τί ακριβώς συμβολίζω. Κατ' αρχάς, για να μπορείτε να μου απευθύνεστε ορθά θα παραθέσω την κλίση του ονόματος μου. Το κύριο όνομα Ηώς ανήκει γραμματικά στα σιγμόληκτα ουσιαστικά της Γ' κλίσης (όπως το αιδώς) και κλίνεται ως εξής:

 Η   ἠώς
Της ἠοῦς
Τη  ἠοῖ
Την ἠῶ
Ω   ἠώς

Εντάξει;;;;;; ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ;;;;; Μην πει κανείς ξανά το blog της Ηώς, θα σκοτωθούμε!!!!! Και ο σωστός χαιρετισμός είναι γειά σου (ω) Ηώς.

update. Μετά την ξεφτίλα που υπέστην από τις ορθότατες παρατηρήσεις των Κωνσταντίνου Καντακουζηνού και Κούλας το έψαξα το θεματάκι και συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα να κλίνω ούτε το ίδιο μου το όνομα η αμόρφωτη! Ευχαριστώ θερμά και τους 2!

Και πάμε παρακάτω... Γεννήθηκα την αυγή της 11/12/2009- πέρασαν τα γενέθλια μου, πείτε χρόνια πολλά, μέρα που η γράφουσα είχε ΠΟΛΛΑ νεύρα με έναν κόπανο εργοδότη. Έχω μια μεγαλύτερη αδελφή, την Σελήνη και έναν μικρότερο αδελφό, τον Ήλιο και στέκομαι πάντα ανάμεσά τους στις οικογενειακές φωτογραφίες κι ας είμαι η πιο κοντή και σύντομη και από τους δύο. Η μαμά Θεία και ο μπαμπάς Υπερίωνας είναι λίγο αυστηροί σε αυτά τα πράγματα, ξέρεις τώρα πώς κάνουν αυτοί οι Τιτάνες με το savoir vivre, μια ελαφρά υστερία την έχουν είναι η αλήθεια. Άμα σκάσουν μύτη και οι υπόλοιπες Τιτανίδες του σογιού, που δεν κοιτάνε τα χάλια τους που έχουν μπλέξει τις άνοιές τους και με λένε κόρη του αδελφού Ήλιου και της ξαδέλφης Ευφροσύνης- Νύκτας (κατά κόσμον Φρόσω) ή της Ευρυφάεσσας και ένα σωρό άλλα γελοία, η υστερία γενικεύεται. Το savoir vivre τις μάρανε τις καρακαηδόνες, που μπέρδεψαν τα μπούτια τους όλες ομαδικά και δεν ξέρουν ποιά γέννησε ποιά, θέλουν να εικάσουν και τον πατέρα ανάθεμα το σόι μου! Της Τιτάνας γίνεται κι εμείς κρυφό καμάρι... 

 

Είμαι η πιό όμορφη και καρακουκλάρα από τις μικρές θεότητες, γι' αυτό με ζουλεύουνε και με κουτσομπολεύουν απίστευτα οι κατσίκες, που για να σταυρώσουν γκόμενο Ήρα μου σταυρώνονται στο σοβάτισμα της μούρης τους όλη μέρα! Εγώ ξέρω ότι όλοι οι πίνακες και τα αγγεία που αραδιάζουν αφειδώς αυτοί οι φεγγαροπαρμένοι οι καλλιτέχνες με απεικονίζουν στο πλήρες κάλλος μου, άλλοτε με φτερά κι άλλοτε στο άρμα της δουλειάς. Το πιο γνωστό φυσικά πορτρέτο μου είναι αυτό που με πήρε μάτι ο ζωγράφος όταν βγήκα από το μπάνιο στην πηγή και έτρεχα παίζοντας με τις θεραπαινίδες μου. Λύσσαξε να το απεικονίσει, οπότε είπα να μην του χαλάσω το χατίρι αφού έτσι θα έσκαζα τις γκιόσσες, τόσο ΘΕΑ βγήκα αγάπη μου! 

 

Εγώ δεν είμαι καμιά αργόσχολη σαν τις άλλες. Η μάνα μου από μικρή μου πιπίλιζε τον εγκέφαλο να μπω στο Δημόσιο, να έχω το μεροκάματο το πλούσιο, το σίγουρο, το εξασφαλισμένο χωρίς να δουλεύω. Και στα αδέλφια μου το ίδιο έλεγε και το πιάσαμε όλοι καλά το νόημα. Βάλαμε μέσον και έναν Θεό που του κάλυψε κάτι λαμογιές ο μπαμπάς και του έκανα κάτι χαριτωμενιές εγώ, μπήκαμε όλοι στην ίδια υπηρεσία με μια γιαλαντζί προκήρυξη. Σιγά μην περίμενα τον ΑΣΕΠ δηλαδή. Δεν είναι καμιά κουραστική δουλειά, απλά μετράμε τις ώρες. Πάει πρώτα η Σελήνη, μετά πιάνω βάρδια εγώ και ανεβαίνω στο χρυσό μου άρμα που το σέρνουν κάτι κάτασπρα ψωράλογα. Από το φάε φάε Αμβροσία με απευθείας αναλήψεις δημοσίων έργων δεν περισσεύει και κανα φράγκο ούτε για να μου δώσουν καινούριο πέπλο, πόσο μάλλον άλογο της προκοπής οι καρμίρηδες. Ευτυχώς περιδιαβαίνω τον ουρανό από ψηλά και δεν βλέπουν τα χάλια μου. Πότε πότε ραίνω και από μια υδρία την γη να πέσει λίγη πάχνη να τελειώνουμε. Έρχεται μετά ο baby bro ο Ήλιος και με αλλάζει και πάω σπίτι να ρίξω καναν ύπνο της προκοπής μέχρι την άλλη μέρα. Έτσι σε ξυπνάω ευχάριστα και όμορφα κάθε πρωί, να βλέπεις κι εσύ κάτι καλό όταν ανοίγεις το μάτι σου. 

 

Θα μου πεις εγώ ηθοποιός ήθελα να γίνω, αλλά δεν βαριέσαι, καλά είναι κι εδώ, με 2 ώρες δουλειά την μέρα και μετά αραλίκι. Άσε τα επιδόματα που παίρνω. Τί επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία θες, τί για την υδρία που κάθε τόσο την πετάω από το άρμα να γνωρίσω κανα καλό τεκνό που κόβω να περνάει από κάτω, μέχρι και για τα ψωράλογα μου δίνουν, αλλά τα ταίζω μισό σανό και τσεπώνω την διαφορά. Σιγά σιγά μάζεψα και την προίκα μου, έφτιαξα το παλατάκι μου στις όχθες του Ωκεανού κι όλα καλά. Άμα μου λείψει τόσο η υποκριτική πάω και σε καναν ερασιτεχνικό σύλλογο βρε αδελφέ, να μου φύγει η κάψα και να το παίζω και κουλτουριάρα, το πήρα απόφαση, από εδώ θα πάρω σύνταξη. 

 

Τέτοιος κορίτσαρος που είμαι, με τέτοια ομορφιά και προίκα και που φροντίζω και το παίζω και χαζή, όλα τα αρσενικά με βλέπουν και τους τρέχουνε τα σάλια. Η κολλητή μου η Ηβη μου έδωσε και το αγέραστο νερό και κάτι καλλυντικά που της περίσσευαν και μέρα δεν περνάει από πάνω μου τόσα χρόνια. Τί δεν ακούω όταν περπατάω σεινάμενη κουνάμενη στα μονοπάτια του Ολύμπου... φάενναν με φωνάζουν, βοώπιν, ευπλόκαμον, κροκόπεπλον, λευκόπτερον, ροδοστεφή, ροδόσφυρον, ροδοδάκτυλον, χρυσήνιον, χρυσόθρονον, χρυσοπέδιλον, ό,τι βάλει ο νους σου λέμε. 

 

Στα μικράτα μου ήμουν χαμηλοβλεπούσα μυξοπαρθένα, αλλά μετά γνώρισα τον Άρη, τον θεό του πολέμου. Mon dieu, τί μανάρι ήταν αυτό;; Με έβαλε από κάτω και είπα τον Δεσπότη Παναγιώτη. Με έκανε γυναίκα και πολύ το ευχαριστηθήκαμε και οι δύο. Αλλά μας πήρε πρέφα η καρακάξα η Αφροδίτη. Η Αφροδίτη ήταν παντρεμένη με τον Ήφαιστο, αλλά το στεφάνι της το τιμούσε με τον Άρη. Μεταξύ μας ο Ήφαιστος δεν βλεπόταν, αλλά κι αυτή η άτιμη χάλια τον είχε επίτηδες, για να φαίνεται πιο όμορφη και να την βγάλουν αυτή Θεά της ομορφιάς. Μου την έφαγε την κορδέλα της σταρ Ελλάς, αλλά κι εγώ της έφαγα τον γκόμενο, να μάθει αυτή. Μόλις το πήρε πρέφα σκύλιασε από το κακό της η καρακάξα και με καταράστηκε να μην ικανοποιηθώ ποτέ ξανά. Δηλαδή οργασμός γιοκ! Το πήρα σερί κορδόνι κι εγώ μετά, είδα και το Beverly Hills καμιά 200αριά φορές από το σημείο που ξεπαρθενιάστηκε η Donna μέχρι το τέλος και άρχισα να το λέω καλά το παραμύθι. 

 

Ο μπαμπάς όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο με τον Άρη φρόντισε να με κουκουλώσει στα γρήγορα με τον Αστραίο. Αυτός βρωμούσε βαρβατίλα, φαντάσου ότι με έβαζε στους σομιέδες και έβγαζα οκτάδυμα. Κάναμε κάμποσα παιδιά, που τα βόλεψα κι αυτά όλα στο Δημόσιο ως αστέρες, τον Εωσφόρο (Αυγερινό) και τους τέσσερις κύριους ανέμους Αργέστη, Βορέα, Ζέφυρο και Νότο (προσωποποιήσεις κυρίων διευθύνσεων), και μία μοναχοκόρη την Δίκη, που της έχω αδυναμία. Μου πέθανε νωρίς όμως ο σύζυγος και έγινα (πολύ) εύθυμη χήρα. 

 

Μετά γνώρισα σε ένα πάρτι τον Τιθωνό, το δεύτερο σύζυγό μου. Τον ξέρανα με κάμποσο νέκταρ παραπάνω και τον πήρα στο παλάτι μου γιατί ήταν κι αυτός κουκλί ζωγραφιστό και με ένα φούσκωμα κάτω από τον χιτώνα άλλο πράγμα... Αυτός δεν είχε μάνα, μόνο πατέρα είχε, τον Λαομέδοντα, που μετά τον έπνιξε η Ήρα στην Τροία με τα φίδια και ξεμπλέξαμε από πεθερικά. Ήθελε να πνίξει και το μωρό μου, αλλά τους ξέφυγε γιατί ήταν μεγάλος τσάκαλος, για να ομορφαίνει την ζωή μου. Αυτόν τον αγάπησα πολύ και τον φρόντισα όσο δεν φρόντισα ούτε τα παιδιά μου. Ήταν αθάνατος, αλλά δεν ήταν και αγέραστος και με το πέρασμα του χρόνου μου χάλασε και δεν μπορούσα να τον βλέπω. Γι' αυτό ζήτησα από τον Δία, που δεν ήταν και ασυγκίνητος στην γυναικεία ομορφιά μου, να μου τον κάνει τζιτζίκι για να τον ακούω πάντα το χρυσούλι μου. Διέδωσα και ότι την κοπάνησε στην Αιθιοπία και όλα καλά, μπορούσα να αναζητήσω άλλον σύντροφο. 

 

Τότε γνώρισα τον Ωρίωνα. Έχω κόλλημα με τους ωραίους άντρες, τί να κάνω; Φημισμένος παντού για την ομορφιά του και για το ταλέντο του στο κυνήγι, εκπλήρωνε όλες τις προϋποθέσεις. Ήταν καλός κουβαλητής και ακούραστος εραστής. Τον στεφανώθηκα κι αυτόν, γιατί είχε πολλά λεφτά, αλλά μου τον φάγανε μπαμπέσικα για κάτι σαχλαμάρες. Μετά δεν ξαναπαντρεύτηκα γιατί είχα μπουχτίσει να πλένω τις κάλτσες τους και τρις χήρα ίσον μαύρη χήρα. Βέβαια καλοπέρασα. Όποιο τεκνάκι μου γυάλιζε δεν το σκεφτόμουν και πολύ, το απήγαγα και στο παλάτι! Έκανα ένα κάρο δεσμούς και επίδεσμους, με όποιον περνούσε από μπροστά μου. Κάθε βδομάδα ανάκλιντρο άλλαζα, αφού με τον ξυλουργό γίναμε κώλος και βρακί κάποια στιγμή. Πάντως κανέναν δεν ξαναπήρα στον λαιμό μου, γιατί φαρμακοτέτοια βγήκα τελικά. 

 

Αυτή είμαι λοιπόν, ένα πάντα νέο και δροσερό κορίτσι του χθες, του σήμερα και του αύριο. Είμαι εδώ κάθε πρωί και φροντίζω να σου κάνω όμορφη την μέρα. Βλέπω τα πάντα από ψηλά και σχολιάζω ό,τι συμβαίνει. Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε....

Το μπατσάκι

Αγαπητέ μου αναγνώστη, καλησπέρα. Σου έλειψα; Και βέβαια σου έλειψα, αφού έχω να ρίξω αξιόλογη δόση κακίας- γκρίνιας- κατινιάς πάααααρα πολύ καιρό. Η αλήθεια είναι ότι έχω πάνω από μήνα να ασχοληθώ με τα βρακιά της καθεμιάς και έχω πάθει ένα στερητικό σύνδρομο. Οπότε, σήμερα θα μιλήσουμε για σχέσεις...

Σήμερα είναι Τετάρτη και όπως ξέρεις τακτικέ μου αναγνώστη κάθε Τετάρτη έχουμε girls only night. Την ιστορία όμως αυτού του θεσμού θα την πούμε μια άλλη φορά. Σήμερα το καυτό θέμα που συζητούσε η γυναικοπαρέα ήταν το internet dating. Έλα τώρα που ξίνησες την μούρη σαν σταφύλι αφημένο 6 μέρες στον ήλιο τον καύσωνα του Σεπτέμβρη... Το έχεις κάνει κι εσύ! Είναι τόσο της μόδας τα τελευταία χρόνια που απλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην το έχεις κάνει. Κι αν δεν το έκανες ήταν επειδή μένεις στου διαόλου την μάνα και του Βελζεβούλ τον πατέρα ή φοβήθηκες την παντόφλα της γυναίκας σου κι όχι λόγω ηθικών αρχών και λοιπών κουζινικών.

Γι' αυτό, σους! Μας έλεγε το πρόβλημά της η Άντζελα, μπας και καταφέρουμε να βρούμε λύση στο πρόβλημά του ιντερνετικού της έρωτα... Η Άντζελα είναι γύρω στα 30, όμορφη κοπέλα, δικηγόρος, έξυπνη, δυναμική, με λαμπρό μέλλον μπροστά της και σαν άνθρωπος είναι τρομερά βολικός και ευχάριστος. Για να δημιουργήσει όμως αυτό το λαμπρό μέλλον το κορίτσι έχει ρίξει όλη της την ενέργεια στην δουλειά. Αποτέλεσμα; Η πιο σταθερή ερωτική σχέση της είναι με το μαξιλάρι του καναπέ που αράζει το ταλαιπωρημένο της κορμάκι όταν γυρίζει από το γραφείο. Για ραντεβού δεν το συζητάμε, τα έχει περιορίσει στις μη εργάσιμες, άσε που είναι τόσο κουδούνι συνήθως το βράδυ που κατάφερε να δημιουργήσει την φήμη απρόσιτης κυριλέ γκόμενας. Καμία σχέση με την πραγματικότητα, αλλά αντρικά μυαλά είναι αυτά- αν μπορούσαν να βγάλουν σωστά συμπεράσματα θα ήταν γυναικεία. Τί να κάνει λοιπόν, το έριξε στο ίντερνετ για να δει χαρά στην ζωή της. Κι εκεί γνώρισε τον Σταύρο. 
 

Ο Σταύρος είναι μπατσάκι, 35 ετών και ελεύθερος, ή τουλάχιστον έτσι λέει, εγώ πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης δεν είδα, τον λαιμό μου δεν τον κόβω. Ναι, το ξέρω, επαγγέλεται ένα από τα απεχθέστερα λειτουργήματα σε αυτή την χώρα, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος, τί να κάνουμε! Άσε που δικηγόρος με μπάτσο δημιουργούν τον χειρότερο συνδυασμό στον πλανήτη! Η Άντζελα τον γνώρισε σε μια ιστοσελίδα ένα βράδυ αργά, που δεν έβρεχε μονότονα, αλλά είχε πήξει το μυαλό της από την μονότονη ατέρμονη βλακεία των υπολοίπων. Την εντυπωσίασαν τα λίγα λόγια που αντάλλαξαν γιατί ξεχώριζε ανάμεσα στις σάχλες του τύπου “χιχιχιχι” και “χοχοχοχο” που αντάλασσαν όλοι οι άλλοι μέσα στο chat (πού ακούστηκε Θεέ μου, 2 μέτρα άντρας να σου γράφει “χιχιχιχι”, :Ρ & :D και να περιμένει ότι θα του φέξει κιόλας!) και άρχισε να του μιλάει. 

 

Στην αρχή της άρεσε η αυτοπεποίθησή του που αγγίζει τα όρια του ψώνιου, σκεπτόμενη ότι αυτός ο άντρας δύσκολα θα πτοηθεί από αντιξοότητες. Μετά άρχισε να παίρνει ανάποδες στροφές όταν άρχισε να της λέει ότι του αρέσουν μόνο όσες θα μπορούσαν επάξια να κερδίσουν τον τίτλο της miss young και κάτι τέτοια τραγελαφικά. Στην ερώτηση αν αυτός θα κέρδιζε τίποτα παραπάνω από κανα 2 κλοτσιές σε καλλιστεία, απάντησε διφορούμενα και αρνήθηκε συνάντηση. Χεχεχε.... Κρατάει κανα δίμηνο τώρα αυτή η κολώνια και ο τύπος κάθε κουβέντα για ραντεβού την αναβάλει για αργότερα, οπότε η Άντζελα άρχισε να αφρίζει σαν επιληπτικός σε κρίση, ένεκα που είναι μαθημένη σε εξωφρενικές εκδηλώσεις με αποδέκτη την αφεντομουτσουνάρα της. Είπαμε δεν είναι συχνά τα ραντεβού της, αλλά εκτός του ότι ποιοτικά είναι 300% πάνω από τον μέσο όρο των χάπατων που κυκλοφορεί, οι άντρες που έχουν την επιμονή να της την πέσουν την γουστάρουν τόσο πολύ, που θα έκαναν τα πάντα σχεδόν για χάρη της. Το μπατσάκι φέρθηκε έξυπνα, και άρχισε να το τραβάει σε μάκρος, μπας και κάνει την δουλειά της η αυθυποβολή και τον ερωτευτεί εξ αποστάσεως. Η επίσης έξυπνη κοπελιά όμως το κατάλαβε, και πέραν του ότι έπαψε να αυθυποβάλλεται, το έριξε στο τραπέζι της σατανικής γυναικοπαρέας προς παγίδευση με τις ίδιες του τις χειροπέδες του Βεελζεβούλ που της έκατσε στο μυαλό....

Εμείς βέβαια λύση βρήκαμε, αλλά αφού τα πολλά μυαλά συνεργάζονται καλύτερα από τα λίγα, ρίχτε καμιά ιδέα μπας και το σώσουμε το κοριτσάκι.

Ο ψαλιδοχέρης

Επιτέλους η επίσκεψη στο κομμωτήριο έλαβε χώρα χθες το απόγευμα. Μετά από άπειρα τηλεφωνήματα, παρακάλια, συγκαλυμμένες απειλές και ανοιχτές προτάσεις δωροδοκίας, ο geoaman , μόνιμος πλέον από εδώ και πέρα κομμωτής μου, αποφάσισε να διαθέσει λίγο από τον υπερπολύτιμο χρόνο του για να στρώσει το χάλι του μαλλιού μου. Με πήρε τηλέφωνο να τσακιστώ να πάω.

Φορτώθηκα το λοιπόν η βλάχα ένα καλάθι αυγά και κεφτέδες, πήρα από το πόδι 2 κότες πήρα και το ΚΤΕΛ και πήγα στον διπλανό νομό που βρίσκεται το παλικάρι το καλό. Φυσικά άργησα πάνω από μισάωρο. Όχι επειδή άργησε το ΚΤΕΛ, αλλά επειδή οι κρετίνοι οι κάτοικοι της ωραίας του πόλης δεν ήξεραν να μου πουν πού βρίσκεται η οδός που έψαχνα (σημειωτέον, είναι από τις κεντρικές). Φαντάσου ότι 2 τετράγωνα παρακάτω, και ενώ βρισκόμουν επί της συγκεκριμένης οδού, μια κυρία που διατηρεί κατάστημα ψιλικών δεν γνώριζε να μου πει πού βρίσκεται η οδός! Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Τέλος πάντων, καλώς κακώς έφτασα, έστω και με καθυστέρηση. Παράπονο δεν έχω, καφεδάκι με περίμενε, και ένα χρωματολόγιο ΝΑ με το συμπάθειο για να διαλέξω χρώμα για το μαλλί μου. Διαλέγω ένα, του ξίνισε του geo.

- «Όχι» λέει «αυτό δεν στο κάνω, σε χλωμιάζει.»

Διαλέγω άλλο, του ξίνισε κι αυτό.

- «Όχι» μου ξαναλέει «αυτό θα σε κάνει ψυχρή.»

- «Ε τι κάνεις ρε geo» ρωτάω

- «Ό,τι θες» μου απαντάει

Γκρρρρρ, κάνε βρε πουλάκι μου μια ρημαδοβαφή να φύγω, όχι αυτός, εκεί, πες μου τι θες. Τελικά βρήκα ποιο χρώμα του άρεσε και το λύσαμε το θέμα.

Πάει να κάνει την βαφή, άρχισε να ξύνεται και για κούρεμα…

- «Όχι geo, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΚΟΥΡΕΨΕΙΣ.»

Ναι καλά, εσύ είσαι που το λες; Με έβαλε από κάτω και κιχ δεν έβγαλα. Αλλά είναι και άτιμο πλάσμα. Όλα τα πρωτοποριακά πάνω μου τα έβγαλε. Κατ΄αρχάς μου έβαψε το μαλλάκι. Πριν το δω καν στον καθρέφτη κάνει ένα ακροβατικό και πάνω από την ποδιά βάζει μια ζώνη σερίφη. Μόνο που αντί για πιστόλια είχε ένα σετ ψαλίδια!!!!! Πολλά όμως! What the fuck?????? Πάνω που ξεραίνομαι στα γέλια και δεν μπορώ να αντιδράσω, με τραβάει μία, με σηκώνει όρθια.

-«Θα κοιτάς χαμηλά» με πρόσταξε

-«Βρε geo, Ηώς και χαμηλοβλεπούσα δεν γίνεται» απαντώ εγώ.

-«Τα μάτια στο πάτωμα και κιχ!!!»

Ε, τι να κάνω, γυάλιζε το μάτι του. Σκασμός και τα μάτια χαμηλά. Κρατούσε και ψαλίδι! Όρθια και χαμηλοβλεπούσα η Ηώς…. Μου ρίχνει όλο το μαλλί μπροστά να μην βλέπω τι κάνει και αρχίζει… Κάποια στιγμή παραμερίζω κρυφά το μαλλί από τα μάτια μου και τι να δω… Ο ΨΑΛΙΔΟΧΕΡΗΣ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΕΝΑ ΨΑΛΙΔΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΕΚΟΒΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!! Και κάτω στο πάτωμα ήταν σκορπισμένες οι μπουκλίτσες μου…. Κλαψ κλαψ κλαψ…. Γίδι θα με κάνειιιιιιιι!!!!!!! Τι κατάρα είναι αυτή να μην μπορώ να βρω ένα κομμωτήριο της προκοπής; Ξαφνικά σιωπή! Απόλυτη όμως… και μου ρίχνει πίσω το μαλλί και κοιτάζομαι στον καθρέφτη… ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ. Βρήκα το νέο μου look. Δεν θα πω τίποτα παραπάνω… στα σχόλια ας απαντήσει ο geo!

Νοέμβρης

Και σιγά μην αρχίσω να γράφω για τέλη φθινοπώρου, αρχές χειμώνα και λοιπές αηδίες. Πολύ στα γρήγορα έχω ρίξει τόοοοοοσο τρέξιμο για τις εκλογές των ΟΤΑ που αν δεν σιχαινόμουν την αποχή δεν θα πήγαινα να ψηφίσω, ειλικρινά! Επίσης μου χάλασε η θέρμανση και είχα γίνει κασάτη στα καλά καθούμενα. Και μόλις ήρθε ο τεχνικός έσκασε στα γέλια με το κρεμμύδι (εμένα) και γύρισε ένα κουμπάκι και όλα καλά! Στα διάλα δηλαδή, καταραμένα μηχανήματα, τελικά χρειάζεται ένας άντρας στο σπίτι (άσχετο). Στάνταρ άχρηστος θα είναι βέβαια, άντε, ας μην είμαι απόλυτη, κατά 99% άχρηστος θα είναι, αλλά έχεις κάποιον να βρίζεις σε παρόμοιες περιπτώσεις και να ζεσταίνεσαι.

Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό..... Αύριο (δηλαδή σήμερα, μιας και άλλαξε η μέρα) το μεσημέρι πάω να βάψω μαλλί!!!!! Χε χε χε.... Να δούμε τί θα ακούσουμε κι αυτή τη φορά.... Ρίχτε καμιά ιδέα για το χρώμα βρε, μεγάλο το έβαλα το χρωματολόγιο. Διαλιέχτεεεεε.

Καλό μήνααααααααααααααα

Update: άμα δεν σε θέλει, δεν σε θέλει. 9 το πρωί με πήρε ο κομμωτής με την τσίμπλα στο μάτι να αναβάλει (επ αόριστον) το ραντεβού!!!!! Στον ύπνο του με έβλεπε ο χριστιανός, ήθελα να 'ξερα... Βέβαια μετά από τέτοιο εφιάλτη πού να έχει όρεξη για δουλεια; Με βλέπω να ξανακαταλήγω γίδι από την προηγούμενη κλώσσα....  

ΑΠΟ ΔΡΑΣΕΙΣ

Επειδή οι περισσότεροι με θεωρείτε ένα κακιασμένο πλάσμα που λέει μόνο όλα τα στραβά και τα ανάποδα, κι επειδή τώρα τελευταία η ζωή μου κυλά σε ανησυχητικά ομαλό ρυθμό και δεν μου έρχεται τίποτα για να κράξω κατά την προσφιλή μου συνήθεια, αποφάσισα να διαφημίσω τα δύο καλύτερα πράγματα που είδα και άκουσα τον τελευταίο καιρό. Αλλά ως γνήσια ανάποδη (δεν μπορεί, με τον κώλο πρέπει να γεννήθηκα, ούτε καν με τα πόδια- να θυμηθώ να ρωτήσω τον γιατρό που με ξεγέννησε) θα ξεκινήσω αντίστροφα από τον φυσιολογικό κόσμο. Δηλαδή θα πω πρώτα αυτό που άκουσα και μετά αυτό που είδα :))

ΑΚΟΥΣΑ την Δευτέρα σε ένα καφεδάκι που πήγα με το σύνηθες γυναικομάνι (ευτυχώς είμασταν εμείς κι εμείς χωρίς τις άσχετες) τις φίλες Ελίνα και Φανή των οποίων την άποψη σέβομαι αρκετά να εκθειάζουν ένα μικρό αρχοντικό λίγο έξω από την πανέμορφη πόλη της Καστοριάς. Τα κορίτσια πιέστηκαν λίγο τον τελευταίο καιρό με τους δεσμούς τους (λόγω ρουτίνας κατά την γνώμη μου) και αποφάσισαν να δράσουν όπως τις συμβούλευα, τουτέστιν να πάρουν τα έτερα ημίσεα από το χεράκι και να αποδράσουν για ένα Σαββατοκύριακο.

Με τούτα και με εκείνα κατέληξαν στην Καστοριά. Πολύ καλή επιλογή, έβαλα κι εγώ το χεράκι μου μπορώ να πω, όσοι δεν έχετε πάει να το κανονίσετε πάραυτα. Αν και έχω χρόνια να επισκεφθώ την συγκεκριμένη πόλη και πήγαινα κυρίως καλοκαίρι στο πασίγνωστο river party του Νεστορίου (σιγά που θα έλειπα ο Μάρτης από την Σαρακοστή), η μαγεία της έχει εντυπωθεί για πάντα στο μυαλό μου σε μια χειμωνιάτικη εικόνα, όπου η ομίχλη αργοσάλευε πάνω στην λίμνη. I love χειμερινή Καστοριά, με τα πλακόστρωτα στενάκια της να γυαλίζουν από την υγρασία και τον περίπατο στη λίμνη πριν αράξεις δίπλα σε κανα τζάκι για να ζεσταθείς με καυτή σοκολάτα και καλή παρέα.

Όποτε κανονίζουμε όμως αποδράσεις με τα κορίτσια έχουμε ένα πρόβλημα. Τον Παύλο, δεσμό της Φανής, που το μουλωχτό σεξ δεν το γνωρίζει ούτε ως λήμμα. Καλό παιδί ο Παυλάκης αλλά όταν συνευρίσκεται με την Φανούλα το μαθαίνει όλο το οικοδομικό τετράγωνο. Οπότε ψάχνουμε για πιο... απομονωμένα καταλύμματα, διότι καλά εμείς, φίλος μας είναι, ο υπόλοιπος κόσμος όμως δεν χρωστάει τίποτα να ακούει τις αγριοφωνάρες του. Έτσι ανακαλύψαμε ένα μικρό αρχοντικό που βρίσκεται μόλις 20 λεπτά από το κέντρο της Καστοριάς και ενοικιάζεται σε ενδιαφερόμενους.

Ο συγκεκριμένος ξενώνας μπορεί να φιλοξενήσει έως 3 ζευγάρια (+ κανα 2 μπακούρια σαν εμένα στους καναπέδες). Και είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ. Τουλάχιστον έτσι παραληρούσαν οι φιλενάδες επί μία ώρα προχθες. Επίσης είναι πάμφθηνος. Τα παιδιά πλήρωσαν 300€ για 2 διανυκτερεύσεις όλοι μαζί (πήγαν Παρασκευή απόγευμα μετά την δουλειά κι επέστρεψαν απόγευμα Κυριακής- φουλ τριήμερο!). Τουτέστιν αναλογεί 37,5€ το κεφάλι την μέρα!!!!!!!!! Κόντεψε να μου φύγει το φλιτζάνι όταν το άκουσα πριν λίγο καιρό. Ούτε 40€ το άτομο και μάλιστα σε αρχοντικό όπου μπορεί μια παρέα να κάνει το ατελείωτο χαβαλέ, όταν στα επαρχιακά απρόσωπα ξενοδοχεία της πλάκας σκας κανα 50άρικο και το βλέπεις και σε πιάνει αηδία, όπως το πρόσφατο παράδειγμα στην Κοζάνη που πήγα αρχές του μήνα; Ε, ούτε στον παπά δεν τα λένε αυτά, μην τυχόν και πάρει την παπαδιά και γίνει του ρασοτραβήγματος για το ποιό Σ/Κ βολεύει τον καθένα.

Όλα όσα άκουσα από τις εκστασιασμένες φιλενάδες ήταν θετικά, δεν μπορώ να πω ούτε μια κακή κουβέντα και κοντέυω να σκάσω. Πρώτον γιατί είμαι κακιασμένη και δεύτερον που δεν πήγα κι εγώ την μοίρα μου την ντροπαλή! Και άντε, πες η Φανή πέρασε καλά, είναι και άνθρωπος με καλή διάθεση. H Ελίνα θα μου έλεγε αν έβλεπε κάτι άσχημο, κι αυτή είναι πιο βάρβαρη και ιδιότροπη κι από εμένα στο κράξιμο. Τίποτα, τίποτα, απλά το μέρος είναι ιδανικό. Για του λόγου το αληθές έχω παραθέσει και φωτό που μου δώσανε οι κλώσσες. Πάντως στοιχεία επικοινωνίας κράτησα στην ατζέντα μου, όποιος ενδιαφέρεται ας μου στείλει ένα e- mail και θα του τα δώσω, μην μας λένε και οι κακοί ότι κάνουμε διαφήμιση.

Που κάνω. Γιατί μπορεί να στηλιτεύω ό,τι θεωρώ απαράδεκτο αλλά και το καλό πρέπει να λέγεται και μάλιστα να επαινείται. Κι ένα από τα πολύ καλά που είδα τελευταία είναι το blog του aougarou. Δεν υπάρχει. Αυτός ο τύπος απλώς δεν υπάρχει. Τον παρακολουθώ εδώ και λίγο καιρό και αξίζει να του ρίξετε μια ματιά. ΠΡΟΣΟΧΗ! Αντεδείκνυται η είσοδος σε άτομα που δεν διαθέτουν χιούμορ. Απλά δεν θα το καταλάβουν το παλικάρι. Την πρώτη φορά που μπήκα πέθανα στα γέλια. Την δεύτερη μου έφυγε το τσάι από την μύτη, την τρίτη σχεδόν κατουρήθηκα πάνω μου. Μετά κόλλησα φανατικά. Μόνο αυτό λέω. Στην αρχή σκέφτηκα να κάνω μια αναδημοσίευση εκείνου του υπέροχου "41 πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν βουλιάζει το πλοίο", αλλά μετά το μετάνοιωσα και είπα να σας στείλω απευθείας στην πηγή, όσους έχετε τον χρόνο και την διάθεση.

Αυτάααααα τα ολίγα....... Θα υποσχόμουν ότι δεν θα εξαφανιστώ πάλι, αλλά μάλλον δεν θα κρατήσω την υπόσχεση, οπότε δεν την δίνω. Άσε που είπαμε, δεν συμβαίνει και τίποτα συνταρακτικό τελευταία... Χμμμ, την άλλη βδομάδα πρέπει να βάψω μαλλί, λές να πετύχει αυτή τη φορά;;; :-))

Εγώ δεν πάω μέγαρο

Χθες το βράδυ είπα να την δω λίγο κουλτούρα και να αφήσω τα καταγώγια που πηγαίνω συνήθως για να πάω σε κανένα πολιτισμένο μέρος. Έβαλα λοιπόν τα καλά μου, πήρα παραμάσχαλα την μαμά μου (γιατί όλοι οι άλλοι αρνήθηκαν) και πήγα Μέγαρο. Πώς έλεγε η Ρίτα εγώ δεν πάω, δεν πάω μέγαρο, θα μείνω με τον παίδαρο; Ε, το ανάποδο. Έψαχνα μια πρόχειρη γουνίτσα να βάλω, να κάνω το εφέ μου βρε αδελφέ (κι αν βαρεθώ πολύ να έχω κι ένα πρόχειρο σκέπασμα), αλλά τελικά ήταν όλες οι βιζόν στο πατάρι και την έβγαλα με ένα απλό σακάκι. Κι έτσι έμεινα ξύπνια από το κρύο για να παρακολουθήσω το Metekhi Georgian National Ballet, καλεσμένο της επιτροπής που οργανώνει τα Δημήτρια 2010.

Το πρώτο σοκ το έπαθα με το που έφτασα στο πιο αντιαισθητικό ίσως κτίριο της παραλίας της Θεσσαλονίκης, τουτέστιν το Μέγαρο Μουσικής. Μπλιαχ είναι. Αλλά ήταν δυο φορές μπλιαχ, γιατί από έξω είχε μαζευτεί ένα πλήθος κάφρων, υπέθεσα θεατών, που έκανε τα παρτέρια τασάκια και το πλακόστρωτο κάδο για τους χυμένους καφέδες/αναψυκτικά/ποτά τους. Ήταν που ήταν χάλια το μέγαρο, το αποτελείωσαν!!!

Μου έκοψαν την διάθεση για κάπνισμα οι κάφροι, και μπήκα μέσα να βρω την θέση μου σαν καλό παιδί και να καθήσω. Μπαίνω, πάω στον όροφο που ήμουν (ήξερα από προηγούμενες επισκέψεις) και βρίσκω μια ταξιθέτρια να μου δείξει τις θέσεις μας. Μόλις γύρισε και με κοίταξε, έπαθα το δεύτερο σοκ! Καλέ, τί κακάσχημη και αγενέστατη κλώσσα ήταν αυτή; Μόνο που την είδα τρόμαξα, πριν καν μου πει αχαρακτήριστα “μάτια δεν έχετε δεσποινίς; Γράφει τις σειρές στο πλάι!” Κι εσένα μωρή κότα τί σε πληρώνουν εδώ;;;; Επειδή έβαλες τον μπάρμπα σου μέσον και έκατσες και σε πέντε έξι βουλευτές/δημάρχους/κλητήρες/ όποιον σου έταξε διορισμό, μπας και βρεις καναν μισθουλάκο, θα μας την πεις και από πάνω; Ο πληθυντικός σε μάρανε βούρλο, που τρομάζεις τον κόσμο με την παρουσία σου!

Αντιλαμβάνεται η μάμι τί γίνεται και με έβγαλε από τον κόπο να την βάλω στη θέση της, τραβώντας με απαλά από το μπράτσο “έλα” λέει “εκεί είμαστε”. Είχα πάρει εξαιρετικές θέσεις. Δεύτερη σειρά κέντρο στον εξώστη, έβλεπα όλη τη σκηνή πανοραμικά. Καθόμαστε τώρα και αρχίζουμε να μελετάμε το πρόγραμμα μέχρι να αρχίσει η παράσταση (πήγαμε και 30' νωρίτερα τρομάρα μας, μην χάσουμε το θέαμα).

Το λοιπόν, αντιγράφω τις πληροφορίες που πήραμε εν συντομία.

Το θέατρο “Metekhi” του Κρατικού μπαλέτου της Γεωργίας πήρε το όνομά του από την εκκλησία του 6ου αιώνα που βρίσκεται στην κορυφή ενός απόκρημνου βράχου στην καρδιά της Τιφλίδας (σσ είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Γεωργίας) – χεστήκαμε φίλε γιατί το ονόμασαν έτσι ηλιθιωδώς, να χορεύουν καλά θέλουμε.

Το θέατρο σήμερα συλλέγει, μελετά και καθοδηγεί παραδοσιακούς χορούς προς την σύγχρονη εποχή και και μόδα (μόδα;; Με μπαλέτο;;; What the fuck???) ενώ δημιουργεί νέες χορογραφικές σκηνές (καλά, αυτά θα τα πω μετάαααα), μικρογραφίες και εμφανίσεις κονσέρτων που παρουσιάζουν το παρελθόν και το μέλλον του λαού της Γεωργίας (του ποιού ρε μάστορα; Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ δεν δημιουργήθηκε η Γεωργία;)

Από το 1990 έως σήμερα το θέατρο “Metekhi” έκανε περιοδείες ........ μπλα μπλα μπλα...... έχει κερδίσει βραβείο στα κρατικά και διεθνή φεστιβάλ (σε ποιό ντε;) και μπορεί να αξιώσει εξαιρετικές κριτικές για προηγούμενες εμφανίσεις και περιοδείες (καλά, γι' αυτήν μας ενδιαφέρει, όχι τί έκανε πριν 20 χρόνια)

......................................................................................................................

Κάπου εδώ σβήνουν τα φώτα και αρχίζει το θέαμα πριν προλάβω να τελειώσω το πρόγραμμα.... Και τί βλέπω η καψερή (πρώην μπαλαρίνα παρεμπιπτόντως στην παιδική μου ηλικία και νυν ερασιτέχνιδα χορεύτρια)!!! Ένα μπουλούκι, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να το πω, από καμιά 15αριά νοματαίους που όρμησε στην σκηνή και με το ταλέντο ενός ανήλικου και τις πρόβες ενός ερασιτέχνη προσπαθούσε να μας πείσει ότι χορεύει μπαλέτο! Αμ δεν είναι έτσι το μπαλέτο ρε παιδιάααααααα. Άμα δεν σας το είπε κανείς, παρακολουθήστε καναν συνάδελφό σας από αλλού! Τί ήταν τούτο; Εφιαλτικό! Μια ομολογουμένως εμπνευσμένη σε αρκετά σημεία χορογραφία που χαντακώθηκε εντελώς από το πιο άθλια προετοιμασμένο μπαλέτο ίσως του πλανήτη. Χάλια, χάλια και ξανα χάλια. Η μουσική; Ό,τι να 'ναι! Αυτοί να μην ξέρουν πώς να σταθούν πάνω στην σκηνή, κάτι στραβοπατήματα- παραπατήματα απαράδεκτα όταν τελείωνε η φιγούρα, να μπαίνουν ο ένας στον δρόμο του άλλου, να βγαίνουν άλλοι αντί για άλλους και να χαλάνε την σκηνή, τί να πω, εγώ θα ντρεπόμουν πάντως αν ήμουν πάνω στην σκηνή. Και υποτίθεται ότι έχουν πάνω από 30 χορευτές, που όλοι ξεκίνησαν να εκπαιδεύονται σε αυτό σε νεαρή ηλικία!!! Κατούρα να φύγουμε μέγα χοροδιδάσκαλε, συγγνώμη αλλά είσαι ντιπ άχρηστος!

Καλά που έχεις καλό χορογράφο και το σώζεις λίγο. Αμ τα κοστούμια; Ω λα λα, τί καρακιτσαριό ήταν αυτό;;;; Η Άρτα και τα Γιάννενα πάνω τους, ό,τι βρήκαν να γυαλίζει το κοπάνησαν πάνω!

Μέχρι το διάλειμμα, μια ώρα αργότερα είχα ξενερώσει όπως φαντάζεσαι τελείως και έψαχνα τρόπους δραπέτευσης, αλλά δεν προσφερόταν ουδεμία οδός διαφυγής διότι η κακάσχημη κότα στεκόταν στην πόρτα σαν μπάτσος σε γήπεδο και φοβόμουν μην μου βγάλει καναν παγοκόφτη άπαξ και πήγαινα να φύγω. Οπότε έμεινα να δω και το δεύτερο μέρος του δράματος, όπου βελτιώθηκαν λίγο τα πράγματα με την κάτωθι χορογραφία.

Χμμμ, καλή ήταν, αλλά η επόμενη καζάκα σε συνδυασμό με την ασπίδα της Τροίας αποτελείωσε το ήδη ξενερωμένο γούστο μου. Σημειωτέον ότι χθες δεν ήταν καν συντονισμένοι μεταξύ τους τα παιδιά, αλλά σιγά μην τραβούσα βιντεάκι.

Οι λοιποί θεατές νομίζω ότι δεν συμμερίστηκαν την αποστροφή μου, διότι άρχισαν σε κάθε χορογραφία να χτυπάνε ρυθμικά παλαμάκια στο ρυθμό της μουσικής για να ενθαρρύνουν τους χορευτές. Ρε Κάφροι, στο μέγαρο είστε, όχι στο κουτούκι του κυρ Θανάση, έβραζα εγώ, αλλά πούυυυυ..... Προσπάθησα να εντοπίσω την πηγή των παλαμακίων και κατέληξα σε μια γιαγιά μεταξύ 80 και τάφου, πιθανότατα ρωσοαποτέτοια λόγω μύτης (Ρωσοπόντια δεν θα πω, οι Πόντιοι μια χαρά παιδιά είναι- για Γεωργιανή την έκοψα) που προφανώς της έλειπε η μαμά πατρίδα και αντί να ξεκουμπιστεί να επιστρέψει εκεί ήρθε εδώ να αναπολεί και να ενθουσιάζεται. Μια ώρα μετά τελείωσε επιτέλους το μαρτύριο, άνοιξε η σαύρα την πόρτα και μπόρεσα να την κοπανήσω. Και αρχίζει να ξεχύνεται έξω ένα πλήθος που ανάθεμά με αν μπορούσε να πει παιδί και όχι “παιντί”¨. Πώς κατάντησε έτσι το Μέγαρο ρε παιδί μου... Τέλος, τραβάω γραμμή. Καταγώγια και ξανά καταγώγια.

Πόσο πάει το γάλα;

Hi guys, sorry που χάθηκα, αλλά κάτι που έπεσε πολλή δουλειά, κάτι που είχα παραστάσεις με τα καλλιτεχνικά μου δρώμενα, έμπλεξα και με κάτι γκομενικά, πολύ θέλει ο άνθρωπος νομίζεις;;; Τέλος πάντων, επειδή γενικότερα είχα χαθεί από προσώπου γης και από καφετέριας σκαμπό, με πήραν μια μέρα οι φιλενάδες τηλέφωνο να βγούμε. Αλλά μιας και το οργάνωσαν, είπαν να κάνουν το καλό και να μαζευτούμε μεγάλη γυναικοπαρέα για ποτάκι, κι όχι οι τέσσερίς μας όπως πρότεινα εγώ.

Η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα λίγο, διότι κάτι κοριτσάκια από την εν λόγω γυναικοπαρέα ούτε να τα φτύσω δεν θέλω, αλλά μετά το κοφινάτο βιδωτό αποφάσισα ότι έχω μείνει πολύ πίσω και χρειάζομαι ιδιαίτερα. Εγώ κάτι κλασσικά πράγματα ήξερα, κάτι από πάνω, από κάτω, δεξιά, αριστερά, πάνω στο πατάρι, κάτω από το κρεβάτι και πολυέλαιους όλα κι όλα. Είδα όμως ότι κυκλοφορούν καινούρια κόλπα στην πιάτσα κι αν δεν θέλω να με ξεπεράσει η εποχή οφείλω αν μη τί άλλο να ενημερωθώ. Έψαξα και στο ίντερνετ, δεν είδα τίποτα ενδιαφέρον, μάλλον σκέφτηκα από στόμα σε στόμα θα κυκλοφορούν....

Οπότε, πήγα! Έβαλα το καλό μου το φουστάνι, την ψηλή την γόβα και έσκασα μύτη στο ραντεβού με τις άλλες ξεμαλλιασμένες που παίρνουν ελευθέρας από τον γκόμενο κάθε που έχει champions league και κοιτάνε να βγάλουν το άχτι τους.

Είπα άχτι και θυμήθηκα την Αλίκη. Αυτή είναι μια βλαμμένη που την φορτωνόμαστε υποχρεωτικά ένεκα του ότι ο σύζυγός της ο Γιωργάκης είναι κολλητός του γκόμενου της φίλης Αναστασίας, και κάθε φορά που θέλουν τα αφηρημένα να την ξεφορτωθούν μας την φορτώνουν εμάς. Τί να κάνει και η Αναστασία, πληρώνει το τίμημα του ελευθέρας για να διατηρήσει τις ισορροπίες το κορίτσι και μας την προσκολλά την λυσσασμένη.

Το Αλικάκι με έχει τρελό άχτι, δεν ξέρω γιατί. Πιθανότατα γιατί της την λέω για κάθε μαλακία που κάνει όποτε την συναντάω, πράγμα που ομολογώ ότι δεν βοηθά στο να την κάνω φίλη. Αλλά δεν θέλω κιόλας, οπότε δεν με νοιάζει. Επίσης παίζει να ζηλεύει τρελά, διότι την αρραβώνιασαν οι γονείς με τον χαλβά της από τα 19 για να μην έχουν να την ταίζουν την άχρηστη, είναι και πολύ μαντάμ για να βρει καμιά δουλειά, άσε που από προσόντα μηδέν, και τώρα περίπου 15 χρόνια μετά έχει την εντύπωση ότι οι singles όλη μέρα γκομενίζουν, τριγυρνάνε από το μεσημέρι και μετά από πάρτι σε πάρτι, με λαμπερά φορέματα και ακόμη πιο λαμπερά χαμόγελα και μαμιούνται κάθε βράδυ με άλλον. Πολλή Τόλμη και Γοητεία έβλεπε στα νιάτα της αυτό το κορίτσι, ή πολλές φαντασιώσεις δεν της ικανοποιεί ο Γιωργάκης και της έμειναν απωθημένα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Γυναικοπαρέα λοιπόν, και βεβαίως η συζήτηση κινούνταν γύρω από την αιώνια διαμάχη μεταξύ των δύο φύλων, οπότε η αχώνευτη κολλιτσίδα αποφάσισε να μας κάνει επίδειξη δύναμης επί του συζύγου. Άρχισε να μας λέει πώς χρησιμοποιεί το σεξ ως όπλο για να να καταφέρει τον σύζυγο να κάνει αυτά που θέλει. Το ενδιαφέρον όμως της υπόθεσης δεν ήταν αυτό, διότι είναι γνωστή κλώσσα. Ήταν ότι ΟΛΕΣ οι άλλες συμφωνούσαν μαζί της!!!! Και μόλις διαφώνησα πέσαν να με φάνε! Για ελάτε στα συγκαλά σας ρε κορίτσια! Μαζευτείτε λίγο, που έχετε βάλει τα.... γεννητικά σας όργανα πάνω από τον ουρανό και τα άστρα! Δεν προσφέρετε με αυτόν τον τρόπο τίποτα παραπάνω από την πρώτη επαγγελματία που θα βρεθεί στον δρόμο του, και μάλιστα αυτή του κοστίζει και λιγότερο (πόσο πάει η ταρίφα ρε ναυτάκια ζουμπουρλούδικα; δεν ξέρω κιόλας!). Πάντως όσο και να πάει, από την Αλίκη σίγουρα λιγότερο του βγαίνει για να πάει με άλλη στην χώρα των θαυμάτων.

Όχι, να επιμένουν τα κορίτσια... Αν δεν του τάξεις πώς θα πάρεις;;;; Κι αν το γάλα είναι τσάμπα, γιατί να πάρει αγελάδα; Ρε κορασίδες, γιατί να πρέπει να του τάξεις, δεν μπορείτε να απολαμβάνετε την συντροφικότητά σας και να επικοινωνείτε; Ξέρεις, να μιλάτε και λοιπά; Εκεί ήταν που σκάσανε όλες στα γέλια και αισθάνθηκα τελείως απροσάρμοστο. Και ξανάρχισαν τα ιδιαίτερα.... Τό κοφινάτο θες, εδώ αγνοείς τα βασικά κορίτσι μου, σεξ και αξιοπρέπεια δεν πάνε μαζί! Κι έλεγα τί κάνω λάθος μέχρι τώρα, τί κάνω λάθος....

AAAAAA
Κι ένα τραγουδάκι από τον φίλο μας το youtube. Άσχετο, όπως συνηθίζω, αλλά τα θυμάμαι σε άσχετες στιγμές.

Παστίτσιο, διαζύγια και κοφινάτο βιδωτό

Μα βρε παιδί μου, είναι μέρες που θέλεις να αγιάσεις, αλλά στ' αλήθεια δεν μπορείς! Ειλικρινά, ο κόσμος έχει παραφρονήσει και ο Paulo Coelho την έχει κάνει με ελαφρά πηδηματάκια για εξωτικές παραλίες χωρίς να αφήσει διεύθυνση επικοινωνίας, μην του ζητήσει κανείς κι αυτουνού του κομπλεξικού να μεσολαβήσει για να συνωμοτήσει το σύμπαν. Και καλά έκανε δηλαδή, γιατί αν ήξερα που είναι να είσαι σίγουρος ότι θα είχα πάει κι εγώ σούμπιτη και θα τον είχα δωροδοκήσει με ό,τι έχω και δεν έχω για να μπει μέσον! Λοιπόν, θα διηγηθώ άλλη μια μέρα από την ζωή μου, προς τέρψιν υμών.....

Όλα άρχισαν από χθες, που με έπιασαν τα κέφια μου στις 11 το βράδυ να κάνω παστίτσιο. Πεινούσα και βρήκα κι εγώ κάτι πρόχειρο να μαγειρέψω. Αμ έπος, αμ έργον. Καθόμουνα βραδιάτικα και κοπανούσα τις κατσαρόλες για να μην μου σβολιάσει η μπεσαμέλ. Δεν κοπανούσα καλύτερα 2 πιτόγυρα να τελειώνω; Αλλλά όοοοοοχι, εγώ ήθελα παστίτσιο! Ενδιαμέσως έπλενα και 200 ώρες κάτι χόρτα, γιατί φεύγοντας από το γραφείο πέρασα από μια λαϊκή και λιμπίστικα τα αντίδια. Έτσι είμαι εγώ, απροσάρμοστη. Αντίδια είδα, αντίδια πήρα! Λες και χάθηκαν τα λάχανα και τα μαρούλια. Τέλος πάντων, μέχρι να ψηθεί το ρημαδοπαστίτσιο μου είχε γίνει η μέση κουνουπίδι και επιπλέον δεν πεινούσα πια!

Εκεί πάνω αρχίζω να σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να χαλάσω το κέφι μου, άντε να πάω για ύπνο και το παστίτσιο τρώγεται καλύτερα κρύο την άλλη μέρα. Και την πέφτω περιμένοντας να ξημερώσει ο Θεός την μέρα του. Και τί μέρα.... από το πρωί φάνηκε!!! Κατ' αρχάς, άργησα να ξυπνήσω και πήγα για δουλειά καλές 10. Θα μου πεις τώρα και τί έγινε; Ποιός βαρεμένος θα έρθει από τις 8 το πρωί για να κάνει μήνυση στον συνάνθρωπο; Αμ έλα που έχει και τέτοιους. Κι εμένα με περίμεναν του χειρίστου είδους οι βαρεμένες. Δυο συμπεθέρες που μαλλιοτραβιούνται καθημερινώς και αδιαλείπτως καθότι τα βλαστάρια τους αποφάσισαν να βγάλουν διαζύγιο και τσακώνονται για το ποιός θα πάρει την φοντανιέρα και ποιός την ξηροκαρπιέρα! Μην γελάς καθόλου, δεν είναι τόσο αστείο όταν είσαι με την τσίμπλα στο μάτι και θες 2 κούπες καφεΐνη μόνο για να αρθρώσεις καλημέρα. Κι αυτές σε ρωτάνε αν το “άει μωρή από δω” συνιστά ή όχι εξύβριση. Άει εσείς από δω, βαρεμένες! Μόνο κατά τη 1 το μεσημέρι κατάφερα να τις ξεφορτωθώ και στρώθηκα να κάνω τίποτα σοβαρό. Αμ δε! Δεν είχα όρεξη να δουλέψω μετά τις τρελές ξεμαλλιασμένες. Οπότε άρχισε το κωλοβάρεμα. Δηλαδή είδα τα μέιλ μου, κανα 2-3-5-10 αστεία βιντεάκια στον γιουτιούμπι, έστειλα κάτι λινκ σε έναν επίσης απροσάρμοστο φίλο και λοιπά και λοιπά..

Κατά τις 2 σταμάτησα να προσποιούμαι ότι είμαι σοβαρός άνθρωπος και αποφάσισα να γίνω μοιραία γυναίκα. Πήγα κομμωτήριο, διότι η ρίζα είχε φτάσει σε απροχώρητο σημείο και το καθυστερούσα 15 μέρες. Κι εκεί έπεσε το γέλιο της αρκούδας. Διότι όχι μόνο η βλαμμένη μου έκανε την ρίζα πιο ανοιχτόχρωμη από το υπόλοιπο μαλλί και τώρα είμαι σαν μπεζοσαντρέ άλιεν, με ρίζα πιο ξανθιά από την άκρη, αλλά με χτένισε και άθλια! Και πάνω που πάω να στείλω μήνυμα σε έναν φίλο κομμωτή να τον χέσω που δεν μου έκανε αυτός το μαλλί, κρασάρει και όλο το σύστημα της Cosmote! Γαμώ τα υπουργεία μου και τις ΔΕΚΟ μου μαζί, ούτε να γκρινιάξω δεν μπορώ πια σε αυτή τη ζωή, έλεος! Άσε που απαγορεύεται και το κάπνισμα την καταδίκη μου μέσα, με τους φασίστες τους αντικαπνιστές και τον άχρηστο τον Γιωργάκη που εκεί βρήκε να μας κάνει Ευρώπη, δεν κοιτάει τα μούτρα του στον καθρέφτη να δεί έναν Ευρω-πέος, δεν είχα τί να κάνω το καψερό όσο περίμενα. Κάτι περιοδικά που κυκλοφορούσαν μέσα στο μαγαζί ήταν χειρότερα κι από εκπομπή της Τατιάνας και τα βαριέμαι, δεν μπορώ.

Οπότε έστρεψα το ενδιαφέρον μου προς την διπλανή καρέκλα. Κι εκεί κόντεψα να λιποθυμήσω από τα γέλια, διότι της είχε κάνει κατάληψη μια 40άρα κακογερασμένη μουλαρομπεμπέκα καμιά 247 κιλά με παπαγαλί σκιά και πράσινο eyeliner (mon dieu, φοβερός ο συνδυασμός) που την είχε δει και καλά γκόμενα και επέμενε να μας διηγηθεί πώς τσιρτσιρίζει τον γκόμενο (μα καλά, ποιός βλαμμένος τα έχει μαζί της;) και όοοοοοολες τις στάσεις που έκανε την τελευταία εβδομάδα. Με τον γκόμενο. Γιατί όταν την ρώτησε η κομμώτρια τί κάνει ο άντρας της και τα παιδιά της, ίσα που θυμόταν τα ονόματα. Εννοείται ότι μπήκα στην κουβέντα με παραινετικές παρατηρήσεις του τύπου “μπράβο χρυσή μου, όλοι γουρούνια είναι, καλά του κάνεις”, γιατί είπε για μια στάση κοφινάτο βιδωτό και πολύ ήθελα να μάθω λεπτομέρειες αλλά δεν μου είπε η γκιόσσα. Γαμώ το, με την απορία έμεινα!

Τέλος πάντων, έφυγα με ανανεωμένο κέφι μετά απο κανα 2ωρο και κίνησα για το σπίτι. Μπαίνω μέσα, πετάω την μία γόβα κάτω από τον καναπέ, την άλλη πίσω από την κουρτίνα και πάω να φάω καθότι πεινούσα σαν λύκος. Και τί να δω; Πέρασε η μάνα μου κάποια στιγμή που εγώ ήμουν με τις ξαμαλλιασμένες (με πήρε και τηλέφωνο, αλλά δεν μπορούσα ούτε να της μιλήσω, πόσο μάλλον να πάω) και πήρε το παστίτσιο!!!! Μαζί με το ταψί, για να το παίξει και νοικοκυρά στον μπαμπά. Ούτε μια μερίδα δεν άφησε, έτσι, της ντροπής! Έμεινα με τα αντίδια στο ψυγείο. Στην κυριολεξία. Ε, τηγάνισα 2 αυγά και έκανα τον σταυρό μου μετά. Κι άλλο κακό να μην μας βρει!!!!!

Α, να βάλω κι ένα τραγουδάκι από τον γιουτιούμπι. Άσχετο, αλλά το θυμήθηκα σήμερα.

Bloggoπαίχνιδα!!!

Γέμισε η bloggoσφαιρα παιχνίδια. Πολύ παιχνιδιάρης ο Σεπτέμβρης, δεν μπορώ να πω, φαίνεται όλοι περάσατε καλά στις διακοπές και γυρίσατε ανανεωμένοι και κεφάτοι. Εκτός από κανα δυο τύπισσες που έχω υπόψιν που γύρισαν πιο ξινισμένες, αλλά αυτό δεν οφείλεται απαραίτητα στο ότι δεν πέρασαν καλά. Μάλλον στο ότι έχουν να σκεφτούν κάτι καλό από τότε που πήγαιναν κατηχητικό κάθε Σάββατο πρωί στα σκαλιά της εκκλησίας του χωριού τους θα έλεγα, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ ώστε να το ψάξω.

Τα Bloggoπαίχνιδα τώρα το θέμα μας, πριν ρετάρω με την γυναικεία κατινιά. Αυτές τις μέρες βλέπω παντού στην bloggoσφαιρα ερωτήσεις. Τι σου αρέσει πιο πολύ, τι θέλεις από τη ζωή σου και άλλα τινά που μου θυμίζουν πολύ τα παιδικά λευκώματα που γράφαμε στο δημοτικό, αλλά με την καλή έννοια. Την νοσταλγική. Αυτή που με έκανε και χαμογελούσα 2 μέρες όταν ανακάλυψα ένα τέτοιο δικό μου λεύκωμα στο πατρικό μου. Εμένα όμως δεν με κάλεσε κανείς να παίξω και τσαντίστηκα. Γι’ αυτό έκλεψα το ανοιχτό παιχνίδι της "> Coulas και θα το παίξω με αρκετό χιούμορ και τρέλα για να σκάσει λίγο το χειλάκι μας. Και για να μην λέει η σεβαστή bloggopersona alter ego (η Coula ντε!!- όσοι δεν την διαβάσατε ακόμα σπεύσατε. Θα με ευχαριστείτε μετά) ότι μας ζόρισε. Αμ πώς! Όποιος θέλει μπορεί να το κλέψει επίσης. Θα είναι ενδιαφέρον να συνεχιστεί.

Επί το προκείμενον τώρα και επί των ερωτήσεων:

1. Όρισε το δικό σου τρίπτυχο της επιτυχίας μιας σχέσης.

Καλό κρεβάτι, πολλά λεφτά, αντίθετα εργασιακά ωράρια. Οκ, πλάκα κάνω. Καλό σεξ, επικοινωνία, σεβασμός.

2. Ο άνθρωπος αλλάζει; Κι αν ναι προς ποια κατεύθυνση και από ποια ερεθίσματα;

Αλλάζει. Ως γνωστόν ο άνθρωπος είναι φίδι, οπότε αλλάζει πουκάμισο κατά καιρούς. Αλλάζει μορφή και απόψεις. Αλοίμονο αν δεν το έκανε.

3.Το πάντα και το ποτέ: ποια είναι η κοσμοθεωρία σου για τις δυο έννοιες;

Δεν υπάρχουν. Το για πάντα είναι πολύς καιρός. Το ίδιο και το ποτέ. Κι όταν έρθουν τα ζόρια πολλά κάνεις που δεν τα είχες καν φανταστεί.

4. Τι συμβολίζουν για σένα οι λέξεις: ψυχή, έρωτας, φιλία, δύναμη, υπομονή, εγωισμός, φθορά, θάνατος, ζωή;

Ψυχή= Το κέντρο της ύπαρξής μας. Μόνο που σε πολλούς είναι χαμένο στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Θέλει ψάξιμο κι αυτή…

Έρωτας= Ενέργεια. Καθαρή ενέργεια.

Φιλία= Απαραίτητη. Όποιος την έχει βιώσει ξέρει. Μόνο ένας φίλος μπορεί να σε βγάλει από τον Καιάδα που αυτοεξορίζεσαι κατά καιρούς.

Δύναμη= Αυτό που χρειάζεσαι για να επιβιώσεις στον μάταιο τούτο κόσμο. Και να περνάς και καλά.

Υπομονή= Μια ανοησία και μισή. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρείται αρετή

Εγωισμός= το να πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι ο κόσμος κινείται γύρω σου και όλοι οφείλουν να υποτάσσονται.

Φθορά= αναγκαίο κακό. Προτείνεται εναλλακτικά η αντικατάσταση των φθαρμένων.

Θάνατος= ΠΕΛΑΤΑΚΙΑ του Μπαμπούλα χαχαχαχαχα. Οκ, ένα πέρασμα στην αντίπερα όχθη. Δεν προϋποθέτει απαραίτητα την διακοπή της αναπνευστικής και καρδιακής λειτουργίας.

Ζωή= Κάτι που μας χρέωσαν και προσπαθούμε να το φέρουμε σε πέρας αξιοπρεπώς.

5. Η κοινωνία οδεύει προς το βούρκο! Ποια μία και μοναδική αξία πιστεύεις πως μπορεί να την σώσει και γιατί;

Η Παιδεία. Αλλά τι λέω τώρα…

6. Ναρκωτικά : Δώσε μου μια δραστική λύση για να μην πεθαίνουν νέοι άνθρωποι!

Ό,τι κι αν κάνουμε δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τις περίεργες χημικές αντιδράσεις που δημιουργεί η απελπισία. Ας τα μειώσουμε με προσεκτικό έλεγχο και σωστή παιδεία.

7. Ποια πιστεύεις πως είναι η θέση σου μέσα στο σύμπαν; Ποιον σκοπό επιτελεί η παρουσία σου σε αυτό;

Ήρθα στον κόσμο για να τον κάνω λίγο καλύτερο. Η νεκροψία θα δείξει…

8. Για ποιον ένα και μοναδικό λόγο θα διέγραφες το blog σου;

Τον εθισμό. Αν ποτέ γίνει πιο πραγματικό από την πραγματική μου ζωή θα το διαγράψω.

9. Γνωστοποίησε 3 άθλια ελαττώματα σου, 3 μέτρια ελαττώματα σου και 3 μικρά ελαττώματα σου!

Άθλια= η εκνευριστική εμμονή μου με κάποια πράγματα, η εξουθενωτική κριτική στους γύρω, η αυτοσυγκράτησή μου εκεί που δεν πρέπει.

Μέτρια= η τελειομανία μου, η τάση να ρίχνω κάτι χαστούκια όταν τα παίρνω στο κρανίο, το ότι δεν δίνω δεύτερες ευκαιρίες.

Μικρά= οι ξανθιές απορίες μου, οι απότομες εξαφανίσεις μου, οι καυστικές και σαρκαστικές απαντήσεις μου

10. Συμβούλεψε ένα νέο παιδί προτείνοντας 3 αρετές που θα πρέπει να αποκτήσει και 3 αντι-αρετές που θα πρέπει να αποφύγει για να μπορεί να λέγεται άνθρωπος.

Αρετές= Χιούμορ, Παιδεία, Αυτογνωσία

Αντι-αρετές= Φθόνος, μιζέρια, ανειλικρίνεια.

έλα να παίξουμε

5 αντρικές μαλακίες που οδηγούν σε ψεύτικο οργασμό

Πόσο καιρό είχαμε να κάνουμε λίστα; έεεεεε;;;;;; Πολύ! Είμαι οργανωμένο παιδί εγώ, χωρίς λίστες δεν μπορώ, κάτι παθαίνω. Δεν τις ακολουθώ ποτέ βέβαια, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που θα μας απασχολήσει εν ευθέτω χρόνω. Και μιας και την έταξα στον Λάκωνα, οφείλω να κρατήσω τον λόγο μου.

Λίστα λοιπόν, με τις 5 κυριότερες μαλακίες που κάνουν οι άντρες και μας στερούν τον οργασμό.

Μαλακία νο1: Βουρ στον πατσά

Τα ρούχα μωρό μου δεν είναι σαν το περιτύλιγμα στο σοκολατάκι, όσο πιο γρήγορα το βγάλεις, τόσο πιο γρήγορα θα φας! Η γυναίκα χρειάζεται στοργή, περιποίηση και χάδια. Γδύσε την αργά αργά και δώσε βάση στα προκαταρκτικά. Χρονική διάρκεια. ΠΟΛΛΗ ΩΡΑ ΛΕΜΕ. Αν δεν μπορείς, κράτα ρολόι. Ο άντρας πρέπει να τα κάνει όλα γρήγορα και τάκα τάκα εκτός από το σεξ. Διότι η γυναίκα είναι μάγισσα και πρέπει να σιγοβράσει τα υλικά της πολλή ώρα στο τσουκάλι της. Το κατάλαβες ή να κάνω και κακά; Δες το και από καθαρά πρακτική άποψη. Ποιά γυναίκα θα ερεθιζόταν από μια αρκούδα που πέφτει πάνω της γρυλίζοντας;

Μαλακία νο2: Αυτή την στάση ξέρω, αυτήν εμπιστεύομαι

Οκ, αυτή την στάση σου έμαθε ο μπαμπάς σου και η επαγγελματίας που σε ξεπαρθένιασε. Από τότε ρε φίλε δεν έχεις αλλάξει; Ενα ρημάδι playboy δεν άνοιξες να ξεστραβωθείς; Μια τσοντα σε torrent δεν κατέβασες; Έλα τώρα που δεν είδες.... Και ποιός τα αγόρασε τα DVD της Τζούλιας; Όλα ο γείτονας;;; Αφού λοιπόν έχεις επιμορφωθεί δεόντως, γιατί δεν βάζεις την φαντασία σου να δουλέψει; Κάνε κάτι διαφορετικό, όλο τα ίδια και τα ίδια βαριέται η γυναίκα!!!! Εξάλλου το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς...

Μαλακία νο3: Τελείωσα εγώ, τελείωσε ο τζερτζελές

Κανονικά αυτή θα έπρεπε να είναι η μαλακία νο1, αλλά δεν τηρώ αξιολογική σειρά. Ρε εγωίσταρε παρτάκια, εσύ έχεις την υπομονή ενός μονοκύτταρου οργανισμού και μπορεί να έρχεσαι σε οργασμό σε τέσσερα δευτερόλεπτα, την άλλη την ρώτησες; Και δεν φτάνει που την ανάβεις (όσο μπορεί να ανάψει σε 4'') γυρνάς και την πλάτη και ροχαλίζεις μετά; Αμ τότε γιατί να σε κρατήσει για να έχει τις κάλτσες σου να πλένει; Και δεν παίρνει εναν δονητή καλύτερα; Εμ δεν γκρινιάζει, εμ δεν έχει απαιτήσεις, εμ την ικανοποιεί!

Μαλακία νο4: Μάθε πού βρίσκεται τί στο γυναικείο σώμα

Έφτασες σε μια αξιοσέβαστη ηλικία πια. Το πουλάκι σου ξέρεις ανα πάσα ώρα και στιγμή σε ποιό ύψος και σε τί διάθεση βρίσκεται. Γιατι δεν γνωρίζεις έτσι και το σώμα της γυναίκας σου; Στην ανάγκη άνοιξε καμια ανατομία, κανα Cama Sutra, ψάξε λίγο στον Google βρε αδελφέ! Μην την κοιτάς σαν χάννος χωρίς να ξέρεις τί να κάνεις, της έχεις χαλάσει εγγυημένα τη διάθεση σε χρόνο dt. ΑΑΑΑΑΑ!!!!! ΚΑΙ ΜΗΝ ΔΑΓΚΩΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΕ!!! Πονάει. Δεν ερεθίζεται η άλλη, γονατιά στην “οικογένεια” θέλει να σου δώσει εκείνη τη στιγμή!

Μαλακία νο5: Η ελεύθερη

Προσωπικά σκέφτηκα πολλές ακόμη που μας στερούν τον οργασμό, όπως το ότι από την πρώτη μέχρι τη δεύτερη φορά ιδρώνεις γιατί μεσολαβεί το καλοκαίρι, ότι η τρίχα κάγκελο της βαρεμάρας σου να ξυριστείς νομίζεις ότι δεν την πειράζει την άλλη, ότι νομίζεις ότι όλη αυτή η βαρβατίλα που βγάζεις όταν γυρίζεις από το γυμναστήριο είναι ερεθιστική και την στριμώχνεις πριν κάνεις ένα ντουζάκι και άλλα πολλά. Αλλά θα ήθελα να γράψεις ΕΣΥ ποιές νομίζεις ότι είναι οι μαλακίες που κάνεις και ξενερώνεις την σύντροφό σου. Ή ποιες σου κάνουν αντίστοιχα....

Γι' αυτό τώρα που ξέρεις γιατί οι γυναίκες προσποιούνται στο κρεβάτι.... διορθώσου!!!

το ραντεβού του φεγγαριού

Καλά, έπρεπε να σε είχα χθες το βράδυ μαζί μου! Έπρεπε να σε είχα λέμε!!!!

Χθες βράδυ έσπασα το ρεκόρ μου του ραντεβού με τον πιο άθλιο γκόμενο στον πλανήτη. Αν η μαλακία ήταν Ολυμπιακό άθλημα, ο τύπος το 'χε σίγουρο το χρυσό λέμε!!!

Το λοιπόν, όλοι μάθατε ότι τη νύχτα της πανσελήνου εγώ αποφάσισα να πω στον Τάκη ότι είναι ώρα να πάρει τα κουβαδάκια του και να επιστρέψει στην προ εμού ζωή του διότι του είχα πολλά μαζεμένα τελευταία και ήθελα να απολαύσω το φεγγάρι με καρδίαν ελαφράν και χωρίς έναν Φροΰδικό ακόλουθο από παραδίπλα να σκέφτεται πότε θα τελειώσει αυτό το πανηγυράκι για να πηδήξει.

Κι επειδή δεν μου πάει καθόλου η μαύρη πλερέζα και το να κάθομαι να μυξοκλαίω, όταν με πήρε χθες τηλέφωνο ο Άρης (από εδώ και στο εξής π@π@ρης) και μου πρότεινε να με βγάλει μια βόλτα, δέχτηκα μπας και ξεσκάσω λίγο.

Αποφάσισα να βγω έξω μια κούκλα, μια θεά, να με δει και να πάθει ατύχημα που λένε, διότι την πρώτη φορά που με είδε, σε μια κοινή παρέα, ήμουν μέσα στα νεύρα με ένα επαγγελματικό πρόβλημα και έχωνα κρατικά καντήλια και την δεύτερη που με πέτυχε στον δρόμο και χαιρετηθήκαμε βιαζόμουν απελπιστικά και τον γείωσα χωρίς πολλά πολλά. Ε, αφού έκανε τον κόπο να ξαναπάρει το παλικάρι, του άξιζε να με δει και μια φορά χαλαρή και γοητευτική.

Πήρα την κατάσταση στα χέρια μου. Ντύσιμο, μακιγιάζ, μανικιούρ, πεντικιούρ, μαλλί, όλα στην τρίχα!!! Μέχρι και προφυλακτικά πήρα μαζί μου μιας και ποτέ δεν ξέρεις και δεν είναι καιροί αυτοί να εμπιστεύεσαι την αντρική ανοησία...

15 λεπτά πριν την ώρα του ραντεβού ήμουν έτοιμη και περίμενα να έρθει ο πρίγκιπας. Οπότε έκανα ένα γρήγορο scanning του εγκεφάλου μου για να ανακεφαλαιώσω τί ακριβώς θυμόμουν γι' αυτόν. Τον είχα δει δυο φορές μόνο, αλλά μου φάνηκε ευγενικό και ήσυχο παιδί, δεν πολυμιλούσε, μόνο άκουγε. Ιδανικό αυτό για μια γυναίκα, ε, και αν και δεν είναι πρώτο μπόι ούτε και τόσο εντυπωσιακός τί έγινε, μπορεί να είναι καλό παιδί με ευαίσθητη ψυχή, σκέφτηκα.

ΟΡΣΕ ΖΩΟΝ, ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΤΑΤΕΣ!!!!

Τέλος πάντων, κατεβαίνω στην ώρα μου και βλέπω τον π@π@ρη να με περιμένει (προς τιμήν του αυτό, δεν άργησε). Με ρωτάει πού θέλω να πάμε, του λέω ένα υπέροχο νεοκλασσικό που έχει ανακαινιστεί σε μπαράκι με κήπο και όλα τα συναφή (φαίνεται και το φεγγάρι) και βλέπω ότι στραβώνει τη μούρη του 90 μοίρες. Όπα λέω, τί έγινε, δεν είπα τίποτα κακό. “Τέλος πάντων” μου λέει με ύφος 1.000 τουλάχιστον καρδιναλίων και 46 παπών “ας σου κάνω το χατίρι”. Αρχίζουν τώρα εμένα να μου μπαίνουν στα αυτιά διαβόλια και τριβόλια, αλλά λέω δεν πειράζει, ασ' το να περάσει μην σφουγγαρίζουμε και αίματα νυχτιάτικα. Φτάνουμε, όλα ωραία, όλα καλά, λέμε τώρα, και έρχεται μια κοπελίτσα με ένα τέλειο χαμόγελο (πώς πρέπει να είναι οι γκαρσόνες; έτσι ακριβώς) για να παραγγείλουμε. Παίρνω εγώ το μοχίτο μου, ζητάει ο π@π@ρης μια μπίρα. Κι εδώ γίνεται το δεύτερο από τα πατατράκ της βραδιάς. Διότι το μαγαζί ήταν κάποιου ύφους και κλάσης και είχε σε μπιρίτσες κάποιες εκλεπτυσμένες μάρκες (Πώς λέμε Ολλανδική ζυθοποιία; καμία σχέση), βέλγικες μοναστηριακές, γερμανικές κλπ, ενώ ο ουρανίσκος του τύπου θεωρεί το απάυγασμα της γεύσης την μεξικάνικη που σερβίρουν στα μπιτσόμπαρα διότι είναι πιο φτηνή και από το νερό. Αφού της τα ζάλισε τα συνωνόματά του της κοπελιάς, λες και ήταν δικό της το μαγαζί, του παραγγέλνω εγώ μία για να τελειώσει το εργάκι ομαλά, είχαμε και δουλειές την άλλη μέρα, δεν θα το ξημερώναμε για μια κωλομπίρα. Άσε που της τα ξαναζάλισε μετά με το γιατί δεν έφερε πατατάκια και γιατί οι ξηροί καρποί είχαν μέσα στραγάλια και άλλα τέτοια γελοία, που αν ήμουν εγώ στη θέση της θα του το είχα καπελώσει το μπολάκι ΑΦΟΥ τον είχα στείλει στο περίπτερο για πατατάκια, τί τράβηξε και το έρμο το κοριτσάκι δεν το συζητώ, της ζήτησα συγγνώμη φεύγοντας.

Μετά ήρθε η σειρά μου για πρήξιμο. Πού να το ξέρω εγώ η άσχετη ότι ο τύπος θα μου έβγαινε σκουλίκι, και μάλιστα σκουλίκι που έπρεπε να μου εξηγήσει κάθε φάση του χθεσινού αγώνα; Και γιατί, στον Θεό που πιστεύει, μου πρότεινε να βγούμε χθες την μοίρα μου την χαρτορίχτρα αφού είχε αγώνα;;;; Δηλαδή μετά τον αγώνα βγήκαμε, αυτόν τον είδε με τα φιλαράκια του, ή το πιθανότερο μόνος του σπίτι γιατί σιγά μην έχει πάνω από 2 φίλους ο μονόχνωτος, αλλά δεν του έφτασε που προκρίθηκε ο Άρης (η ομάδα, όχι ο π@π@ρης), είχε απευθείας αναμετάδοση από το κινητό με έναν κολλητό του που έβλεπε τον άλλο αγώνα, αυτόν του ΠΑΟΚ. Και μάλιστα τσαντίστηκε το μικροκομπλεξικό σκουλίκι για την πρόκριση του ελληνικού ΠΑΟΚ έναντι της τουρκικής Φενέρ Μπαχτσέ. Φυσικά όλα αυτά έπρεπε να τα ακούω κι εγώ ανάμεσα στα τηλεφωνήματα. Πού ήσουνα ρε Φοίβη να τον κάνεις χαλκομανία τον τύπο, πού ήσουν όταν σε χρειαζόμουν;;;;; Και δωσ' του εγώ να κοιτάω το φεγγάρι για να μην γίνει φονικό και φάω τα νιάτα μου στην φυλακή...

Τέλος πάντων, αφού τελείωσε ο αγώνας, έκανα κανα δυο προπάθειες να ανοίξω κουβέντα από ευγένεια, αλλά ο άρχοντας άρχισε να χασμουριέται. Άσε που τιναζόταν σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα κάθε φορά που περνούσαν οι ΠΑΟΚτσήδες κορνάροντας απ' έξω. Αρχίζω κι εγώ να βράζω, είναι γνωστό τοις πάσι άλλωστε το Μεσογειακό μου ταμπεραμέντο και το ότι πολλή πολλή υπομονή δεν έχω με τους γελοίους. Σκέφτομαι “ρε γ@μώτο, άντε πάμε σπίτι για ύπνο, φόλα μας βγήκε” και κάνω νόημα στην κοπελίτσα να πληρώσουμε. Έρχεται το κοριτσάκι με το υπέροχο χαμόγελο, αρχίζει να ψάχνεται ο αναίσχυντος ματζίρης. “Τώρα θα σε στρώσω ρε άθλιε τσιγκούνη” σκέφτομαι, και πετάω πάνω στο τραπέζι 20€. Ε, αντί να πει κάτι, τα πήρε!!!!! Μα έλεος!!! Βγήκες πρώτο ραντεβού με γυναίκα και δεν προσβλήθηκες που πλήρωσε;;;; Τελικά μόνο στο όνομα βλέπεις π@π@ρι, μικρέ μου Άρη, μικρέ μου Άρη... Κι άσε με εμένα να κοιτάω το φεγγάρι!!!

Βγαίνοντας από το μαγαζί, γυρνέι, με κοιτάει ξινισμένα και ανόρεχτα, και με ρωτάει “Θέλεις να σε πάω σπίτι;” Σάλτα και πνίξου μάστορα, που θα σου έχω και υποχρέωση, είπα ξερά καληνύχτα και χωρίς καν να μπω στον κόπο να απαντήσω πήρα ταξί και έφυγα. Μόλις έφτασα σπίτι, χτυπάει μήνυμα στο κινητό από τον π@π@ρη... “Πέρασα πολύ ωραία, να το επαναλάβουμε”

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Όχι στο επόμενο φεγγάρι, ούτε στον επόμενο κομήτη του Χάλει μικρέ π@π@ρη! Εσύ δεν χρειάζεσαι Ηώ, αλλά μια μπάλα με τρύπα και μια σύνδεση NOVA. Καλύτερα να κάνω τα προφυλακτικά νερομπόμπες και να μπουγελώνω τον κόσμο από τον τέταρτο, μπας και δροσιστεί!!!!!

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία.....
Δείτε την με ανθρώπους που αγαπάτε....
Κοινοτοπία, το ξέρω.....
Αλλά και οι κοινοτοπίες χρειάζονται....

Χωρίς σχόλια!!!!

τα δικά σας τα πήρατε βάρβαροι???????

Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία!!!!

Δεν έταξα να σας πω πώς πέρασα μόλις ξεπεράσω τα ψυχικά τραύματα που μου άφησε ο τελευταίος μήνας;; Το έταξα. Ε, ήρθε ο καιρός να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου, διότι τον λόγο μας πρέπει να τον τιμάμε και λοιπά και λοιπά.

Το λοιπόν, όλα άρχισαν στις 16 Ιουλίου. Καλά καλά δεν είχα στρώσει τον κώλο μου στον καναπέ (Χριστόφορε, βρήκα το USB, η φωτό από εμένα για εσένα- αν και το χρώμα δεν βγήκε καλά) και έρχεται μήνυμα SOS από την μανούλα μου. Ήθελε να φύγει για διακοπές. Κανονικά αυτό εμένα δεν θα έπρεπε να με αφορά, αλλά η μανούλα είναι 30 χρόνια παντρεμένη, οπότε τις διακοπές πλέον τις εννοεί άνευ συζύγου (και μεταξύ μας, δίκιο έχει). Οπότε μάζεψε και τις υπόλοιπες όμορφες του σογιού (θείες, ξαδέλφες κλπ) και οργάνωσαν μια ομαδική εκδρομούλα, όπως κάνουν κάθε καλοκαίρι τα τελευταία 5 χρόνια. Θα έφευγαν Κυριακή 18/7 για κάποιο νησάκι όλα τα συγγενή θηλυκά πλην εμού, που κάτι τέτοια οικογενειακά φροντίζω να τα αποφεύγω επιμελώς, άσε που παραδοσιακά το γραφείο το κλείνω πάντα όλο τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες (και η ζέστη).

Ουδέν το μεμπτόν, θα μου πει κάποιος, και δίκιο θα έχει! Έλα όμως που αφού θα άφηναν τα αρσενικά πίσω χωρίς κηδεμόνα, κάποιος έπρεπε να πάει να τα προσέχει, να τους μαγειρεύει μην μας πάθουν τίποτα από ασιτία και γενικότερα να επιβλέπει, μιας και αν αφήσεις άντρα μόνο στο σπίτι 10 μέρες το πιθανότερο είναι να το βρεις γκρεμισμένο ή σε κατάσταση που εύχεσαι να το είχε γκρεμίσει! Και ποιά θα έβαζε το κεφαλάκι της στην γκιλοτίνα;; Έ, δεν θέλει και μεγάλη φαντασία! Είναι φαρμακόγλωσση και ξημερώνει κάθε πρωί! Η Ηώς βεβαίως!! Παραθέτω την συνομιλία με την μαμά μέσω sms! Που ξεκινάει με μαμά, βράδυ Πέμπτης, 15/7

-Ηώ μου, αύριο θα έρθεις να σε δω πριν φύγω για Μύκονο;

-Οκ μαμά. Πότε φεύγετε;

-Την Κυριακή αγάπη μου. Δεν μου λες, έχεις καμιά μέρα κενό για να μείνεις εδώ; Ξέρεις, να μαγειρέψεις κανένα φαγητό κλπ;

-Ρε μαμά, το γραφείο κλείνει τον Αύγουστο.

-Ε, καλά τότε. Μπορείς να έρχεσαι το απόγευμα μετά την δουλειά και να τους μαγειρεύεις για την άλλη μέρα.

-Μαμά, είναι 100 χλμ απόσταση. Δεν μπορώ να έρχομαι κάθε μέρα!

-Καλά τότε. Θα έρχεσαι μέρα παρά μέρα.

Ούτε ερωτηματικό δεν έβαλε στο τέλος η μανούλα, έτσι, για τους τύπους. Βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα. Ε, μετά από αυτό, παρέδωσα όπλα. Χρυσό θα μας έβγαινε ένα πιάτο φαί στις βανζίνες, που δεν θα το τρώγανε στην τελική γιατί όλο και για κανα τσιπουράκι θα πήγαιναν, αλλά φαγητό ΕΠΡΕΠΕ να υπάρχει. Για να μην γκρινιάζουν. Και υιοθέτησα 6 νοματαίους.....

Ένα δεκαήμερο στον δρόμο πάλι μέρα παρά μέρα (καλώς ή κακώς δεν είχε αρχίσει η απεργία ακόμη) και μάλιστα με πολλαπλή διαδρομή, γιατί έφευγα από Θεσσαλονίκη, πήγαινα τα τάπερ στο χωριό και γυρνούσα από άλλο δρόμο κάνοντας κύκλο για να περάσω από το οικογενειακό εξοχικό όπου παραθέριζαν γιαγιά και σκύλος που είχαν πήξει όλο τον χειμώνα από καθαρό αέρα και την κοπάνησαν για τας εξοχάς. Κοινώς, πήγαινα στη δουλίτσα μου στις 8 το πρωί, έφευγα στις 5 το απόγευμα και γυρνούσα στις 12 το βράδυ για να μαγειρέψω για την άλλη μέρα. Και τα κορίτσια να μου στέλνουν μηνυματάκια από τη Μύκονο! Α, ρε άτιμη ζωή, έχε χάρη που σιχαίνομαι την Μύκονο και δεν φρίκαρα! Και τί μου έφεραν όταν γύρισαν παρακαλώ; Αντί για άγαλμα, δύο βραχιολάκια με χαντρούλες και κουδουνάκια! Τα κοπάνησα λοιπόν κι εγώ στον αστράγαλο και τα 2, για να μου θυμίζουν πόσο χαζή είμαι και τώρα περπατώ και φεύγουν τα μυρμήγκια από το διάβα μου ωσάν γνήσια οικολόγα. Μωρέ εκεί θα τα αφήσω μέχρι του χρόνου!!!

Δεν πειράζει, όλα καλά, γύρισαν τα κορίτσια και ησύχασα. Μάλιστα κατάφερα να μαζευτώ και μια βδομάδα στον καναπέ πριν μου επιτρέψω άδεια.

Αρχίζει λοιπόν, ο προβληματισμός. Πού να πάω να μαυρίσω κι εγώ λίγο το κορμί μου; Να κάτσω σπίτι; Να πάω σε καναν φίλο/ φίλη για παρέα; Να πάρω το σκυλί μου και να πάμε να αράξουμε στο εξοχικό όπου οι μέρες είναι όμορφες και οι νύχτες δροσερές; Κέρδισε το τρίτο, διότι είχα μαζέψει μισή βιβλιοθήκη βιβλία που δεν προλάβαινα να ανοίξω και σκέφτηκα εκεί θα μπορούσα να αράζω όλη μέρα παραλία. Επιπλέον η γιαγιά είναι τέλεια παρέα και η καλύτερη μαγείρισσα του κόσμου. Κι έχει και master στην μπιρίμπα.

Μαζεύω τα μπαγκάζια μου και φτάνω ένα ωραίο πρωί Τετάρτης. Τελειότητα. Μακριά από τηλέφωνο, υπολογιστή, ίντερνετ και κινητό. Η απόλυτη ηρεμία. Νιρβάνα λέμε. Ήλιος, θάλασσα, φαί γιαγιάς και ύπνος. Μαύρισα 4 τόνους σε 2 μέρες και έβαλα άλλα τόσα κιλά. Επειδή όμως τίποτα καλό δεν κρατάει για πολύ, μετά από 2 μέρες σκάνε μύτη όλα τα σόγια. Αυτό κανονικά δεν θα με ενοχλούσε, διότι το δικό μου προσωπικό ταπεινό σπιτάκι είναι στην άκρη του συγκροτήματος και το έχω περιφράξει με ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα. Δεν πατάει κανείς το πόδι του εκεί μέσα. Κι αν το κάνει, έχει πολύ σοβαρό λόγο. Αλλά φέτος μου κουβαλήθηκε ένας ξάδελφος μετά συντρόφου, και έπρεπε να τους παραχωρήσω στέγη διότι δεν χωρούσαν αλλού! Φτου! Μου κόψαν και τα τυχερά οι άθλιοι, πάνω που ζαχάρωνα ένα πολύ καλό μωρό, μπάρμαν σε ένα παραλιακό. Πού να το πάω τώρα το παλικάρι; Στις παραλίες; έχει πολλή άμμο, δεν μπορώ. Στα κλάμπια; Ναι, όλο τον χειμώνα δεν τα χόρτασα, θα τρέχω τώρα για τα μάτια του τύπου, που από Σεπτέμβρη δεν θα ξαναδώ. Άσε, αδιέξοδο κι εκεί. Να γυρίσω λίγο τις παραδιπλανές παραλίες πάλι δεν μπορούσα, διότι η μανούλα θεώρησε καλό να πάει ευθεία σε μια στροφή και να πέσει σε χαντάκι. Αυτή τίποτα δεν έπαθε, πάλι καλά δηλαδή, αλλά το αμάξι της έγινε ανταλλακτικά. Οπότε, πήρε το δικό μου μέχρι την επισκευή και με άφησε με το πεζό 2. Πάνω στην απελπισία μου, ανοίγω το κινητό. Τί το ήθελα; 3 μηνύματα να επιστρέψω επειγόντως για δουλειά. Και μάλιστα για χαμαλοδουλειά που δεν θα αφήσει κέρδος. Αλλά είναι καλοί πελάτες και δεν μπορώ να τους δυσαρεστήσω. Οπότε έκανα ένα διάλειμμα από τις διακοπές για να έρθω να τελειώσω με τις σαχλαμάρες και να ανασυντάξω δυνάμεις. Από αύριο επιστροφή στις παραλίες δυναμικότερα και (ελπίζω) με λιγότερο κόσμο. Για το καλό τους.

Και το τραγουδάκι μας