Υπομονή my ass………

Σήμερα το βραδάκι ήμουν χάλια. Αλλά πολύ χάλια λέμε. Έπαθα ένα ψυχοπλάκωμα, μια κατάθλιψη, μια στενοχώρια. Πλακώθηκα στα αφρόλουτρα και τις μάσκες προσώπου, τίποτα… Τσάκισα κάτι σοκολατάκια, τίποτα… Έπιασα να δουλέψω λίγο μπας και ξεχαστώ, άντε να συμμαζέψω αύριο τα ασυμμάζευτα έτσι όπως τα έκανα… Άνοιξα τηλεόραση, έσπασαν τα νεύρα μου με τις βλακείες που έπαιζε… Οπότε κατέληξα στον κλασικό ψυχοθεραπευτή του Νεοέλληνα. Το τηλέφωνο. Με τα πολλά πετυχαίνω μια φίλη που δεν είχε βγει και δεν είχε κοιμηθεί, να γκρινιάξω λίγο να ξεσπάσω. Και πάνω στη γκρίνια, τι μου λέει για να με ξεφορτωθεί η αφιλότιμη……


-Υπομονή ρε φιλενάδα, υπομονή

Ε, αυτό ήταν! Το νευρικό μου σύστημα χτύπησε κόκκινο και θα κάνω κανα δυο μέρες για να κοιμηθώ. Ψέλλισα ένα τσαντισμένο καληνύχτα και έκλεισα απευθείας. Τι υπομονή ρε φιλενάδα; Για ποιο πράγμα; Να κάνεις υπομονή γιατί περιμένεις κάτι το καταλαβαίνω. Εγώ τι να περιμένω, που δεν ξέρω τι μου φταίει; Το ξημέρωμα; Το καλό φενγκ σούι να μου χτυπήσει την πόρτα; Τον Χάρο να με πάρει; Όχι πες μου!!!!

Μετά άρχισε να μου κλωθογυρίζει αυτή η υπομονή στο μυαλό. Υπομονή, υπομονή, υπομονή…. Το έβλεπα με την φαντασία μου να είναι γραμμένο σε ένα τεράστιο video wall μπροστά μου και να πλέει κάνοντας χορευτικά. Σε όλη την οθόνη γραμμένες πολλές υπομονές, με διάφορες γραμματοσειρές, χρώματα και εφέ.

Μας έμαθαν να λέμε καλά το παραμύθι μας. Υπομονή. Υπομονή που η οικονομία μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, υπομονή που μας κλείνουν τους δρόμους, υπομονή που δεν έχουμε πολιτική σε κανέναν τομέα, υπομονή που η ανεργία χτυπάει πρωτάκουστα νούμερα, υπομονή που οι σχέσεις μας πάνε από το κακό στο χειρότερο, υπομονή που αλλοτριωνόμαστε, υπομονή που μας τρώει η μοναξιά μέσα σε τόσους ανθρώπους, υπομονή, υπομονή, υπομονή…….

Μπρε άι σικμεκ και η υπομονή! Είμαι νέος άνθρωπος και βαρέθηκα να τρώω κουτόχορτο! Τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα! Τι να τα κάνω να μου έρθουν μετά αν φάω τα καλύτερά μου χρόνια μέσα στη μιζέρια; Άντε, πάω να δω πώς θα το κάνω όλο αυτό….