Είναι γνωστό τοις πάσι ότι είμαι το πιο κακιασμένο πλάσμα που πέρασε ποτέ από αυτόν τον πλανήτη. Επειδή την Πέμπτη που μας πέρασε αναγκάστηκα να καταπιώ το δηλητήριό μου για να μην θρηνήσουμε θύματα, εμφάνισα αιφνίδια και οξύτατη κρίση έλκους δωδεκαδακτύλου. Σε ξανθά Ελληνικά, διπλώθηκα στα δύο από τον πόνο και δεν μπορούσα να πάω ούτε στο περίπτερο για τσιγάρα για ένα 36ωρο (μέχρι να πιάσουν τα χάπια). Έχασα τον εορτασμό των Απόκρεω, πάνε και τα κούλουμα περίπατο. Πάντως νηστίσιμη σούπα έκανα -δεν έβαλα λάδι στον φιδέ.
Όλα τα φίδια- φίλοι και γνωστοί- φρόντισαν να με πάρουν από πιο πριν τηλέφωνο για να μου ανακοινώσουν γεμάτοι καμάρι πού θα πάνε το τριήμερο. Παρήλασαν από το τηλέφωνό μου όλα τα Ελληνικά hot spots. Τί Αράχωβες άκουσα, τί Καϊμάκτσαλαν, Ξάνθη, Πάτρα, και κάθε χωριό του καθενός, δεν λέγεται. Επειδή όμως η παλιά το έχω περάσει άπειρες φορές αυτό, αντί να μου γίνουν τα νεύρα σερπαντίνες απλά χαμογελούσα με μακαριότητα. Χεχεχε, σκεφτόμουν, την Τρίτη θα κάνω εγώ πάρτι, άνοα πλάσματα....
Το πόσο έχει ανέβει η διάθεσή μου σήμερα, δεν λέγεται!! Πήγα στη δουλειά μια φρεσκαδούρα, ξεκούραστη και ανανεωμένη από ένα τριήμερο απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης. Κούκλα η πόλη άδεια, δεν το συζητώ! Και τί έβλεπα γύρω μου; Ένα τσούρμο ξενυχτισμένους, ταλαιπωρημένους και με σπασμένα νεύρα από τα μποτιλιαρίσματα, τον πολύ κόσμο, τον άθλιο καιρό, την αθλιότερη εξυπηρέτηση (τί να κάνουν ρε παιδιά και οι πανδοχείς/ εστιάτορες και λοιποί; Αφού πέσατε όλοι μαζί σαν τις ακρίδες), τη γκαντεμιά που τους δέρνει, την γκρίνια του συντρόφου και πάει λέγοντας. Τελειωμό δεν είχε η μουρμούρα που άκουσα Η επιστροφή των εκδρομέων του τριημέρου έχει τελειώσει, ξαναρουτίνιασαν όλοι και η γκρίνια πάει σύννεφο.
Και μέσα σε όλα αυτά, τσουπ, κι εγώ με το χαμογελό μου διαφήμιση οδοντόπαστας να παίζω με τον πόνο τους μαντολίνο. Ρωτούσα με αθώο υφάκι τους πάντες.
Τί έγινε ρε παιδιά; Τον πετάξαμε τον αετό;;
Χαχαχαχαχαχαχα. Αν τον είχαν πρόχειρο τον αετό, στο κεφάλι θα μου τον πετούσαν όλοι, το ορκίζομαι.
Άντε, καλή μας Σαρακοστή. Και το Πάσχα τα ίδια θα κάνουμε αφού!!!!
xaxaxa κουραστικά ρε παιδί μου τα ξεφαντώματα.. μάλλον κακογερνώ.. εγώ δεν έπαθα κάτι τόσο δραστικό.. αλλά μια χαρά μου ήλθε η γριπολύλα για να χουχουλιάσω.. :):)
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα μια φορά πήρα αετό.. αλλά είσε τόσο λυσαλαίο αέρα.. που τελικά τον πέταξα.. στα σκουπίδια.. :):)
χαχαχα τι και το πασχα αετό θα πετάξουμε; :):)
την καληνύχτα μου :):)
Α, βρε Ηώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάζω την απόλυτα συναρπαστική γραφή σου.
Θα μπορούσες να είσαι θαυμάσια λογοτέχνιδα ή χιουμοριστική αρθρογράφος σε εφημερίδα.
Συγκρίνοντας τα κείμενά σου με βιβλία "καταξιωμένων", υποτίθεται, γυναικών συγγραφέων που κατακλύζουν τα ράφια των βιβλιοπωλείων διαπιστώνω και πάλι την γνωστή κατάσταση ότι το μόνο που μετράει είναι η "πρόσβαση" και όχι το πηγαίο ταλέντο.
Βέβαια, πέρα από τα λογοτεχνικά "εύσημα",
γουστάρω και τον χαρακτήρα σου που αναδύεται από αυτά τα κείμενα.
Φίλε μου koulpa, κατ' αρχάς περαστικά από τη γριπούλα. Κι εσύ βρε παιδί μου, να τρως και να σκεπάζεσαι καλά. Είναι συμβουλή της γιαγιάς μου και πιάνει, άκου κι εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι φίλε μου, δεν κακογερνάς επειδή δεν σου αρέσει η μαζοποίηση. Έχεις πάει ποτέ στην Ξάνθη; Μιά πόλη κούκλα, πανέμορφη και γραφική, που τις απόκριες μεταμορφώνεται σε Μύκονο. Καλή ήταν για όταν ήμουν 18- 20, άντε 25 το πολύ. Τώρα στα 27 (λέμε τώρα, για ξεκάρφωμα το λέω)βαριέμαι την 6ήμερη σάμπα περισσότερο κι από επανάληψη του Ρετιρέ.
Αλλά ρε παιδί μου κι εσύ, ολόκληρος άντρας έναν αετό δεν μπόρεσες να σηκώσεις; Ντροπή σου! Τόση προπόνηση κάνουμε όλοι καθημερινά στο πέταγμά του, ένας αέρας σε εμπόδισε;
Μωρέ και το Πάσχα και τον δεκαπενταύγουστο αετό θα πετάμε.....
Καληνύχτα!!!!
Βρε Ionn, αλήθεια με συγκινείς. Μετριόφρων δεν είμαι, άλλωστε ανέκαθεν υποστήριζα ότι η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους, αλλά με κάνεις και τα χάνω, δεν ξέρω τί να απαντήσω. Σε διαβεβαιώ πάντως ότι παρόλο που είμαι θεωρητική, καμία σχέση δεν έχω με την αρθογραφία. Εκτός κι αν πιάνονται τα διηγήματα που μοιράζω σε 2-3 φίλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά για τα καλά σου λόγια. Δεν χρειάζεται καν να τα ανταποδώσω, γιατί είμαι σίγουρη ότι έχεις καταλάβει πόσο μου αρέσει κι εμένα η γραφή σου. Και η ροκ άντίληψή σου για τον κόσμο μας φυσικά. Έπρεπε να ήσουν μαζί μου σήμερα. Το τί γέλιο θα έριχνες δεν λέγεται. Έπρεπε να δεις δολοφονικά βλέμματα που μάζεψα! Χαχαχαχαχα. Αν ένα βλέμμα μπορούσε να σκοτώσει τώρα θα κειτόμουν διάτρητη....
Λυπάμαι για ό,τι σου συνέβη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ δεν τα πήγα καλύτερα και γι αυτό προτίμησα να… πετάξω τον αετό, όχι στον αέρα, αλλά στα σκουπίδια!
Οπότε, όταν με ρωτάνε: τον πέταξες τον αετό;
Εγώ απαντώ: τον πέταξα, τον πέταξα!
xaxaxxa δε βαριέσαι.. 35 χρόνια δεν αρώστησα.. τα τελευταία διορθώνω τα στατιστικά.. :):)
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα κι εγώ κάπου στα 27 παρατήρησα την πρώτη κάμψη στην όρεξη για ξεφάντωμα.. :):)
χαχαχα και το σήκωμα του αετού θέλει την εμπηρία του.. εγώ μια φορά προσπάθησα.. αλλά ούτε απο το αυτοκίνητο δε μπορούσα να τον βγάλω σε ένα κομμάτι απο τον τρελό αέρα.. :):)
χμ δεν είμαι ο μόνος που τον πέταξα στα σκουπίδια βλέπω.. :):)
την καλημέρα μου :):)
Φίλε μου Άθεε, ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Τέλος καλό όλα καλά πλέον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΑΑΑΑ, να κι άλλος με αετό στα σκουπίδια! Λοιπόν, για τιμωρία θα κάνεις προπόνηση όλο τον χρόνο με αετούς που θα φτιάχνεις ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Πράσινους- μπλε με εφημερίδες στην ουρά και μακριά καλούμπα. Τρεις φορές την εβδομάδα θα τους πετάς στο πάρκο (και όχι στον κάδο). Του χρόνου θα είσαι πανέτοιμος.
koulpa, έτσι είναι, άμα σε παίρνει η κάτω βόλτα στα ξεφαντώματα αρχίζουν οι ασθένειες. Εμένα μου αρέσουν πολύ, αλλά όχι όταν το κάνει και όλος ο υπόλοιπος κόσμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον αετό θα δώσω την ίδια συμβουλή με τον Άθεο. Τρεις φορές εβδομαδιαίως. Τότε θα εκτιμήσεις τον τρελό αέρα, όταν θα πέσεις σε μέρα με άπνοια και θα σου βγει η γλώσσα για να σηκωθεί ο άτιμος.
Να έχεις μια πολύ καλή μέρα κι εσύ
Ετσι ακριβώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μοδάτοι "καλοπερασάκηδες" που προκειμένου να κάνουν φιγούρα(τρομάρα τους..)τρώνε μποτιλιάρισμα και οτι πρόχειρο υπάρχει στα μαγαζιά εκείνες τις ημέρες..
Και εγω στήν Αθήνα έμεινα,μια βόλτα μέχρι την παραλία και μετά αναζωογονητική ξάπλα στόν καναπέ.
Χρόνια μας πολλά και του χρόνου!
Φίλτατε Ωκεανέ, φαντάζομαι ότι και η Αθήνα άδεια και κούκλα θα ήταν. Κι εσύ όμως βρε παιδί μου, ας μάζευες και 2-3 φίλους να σας μπει καλύτερα η Σαρακοστή...
ΑπάντησηΔιαγραφή