30/12/09

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Εύχομαι σε όλους και όλες ένα νέο έτος γεμάτο υγεία, ευτυχία και το δώρο του έρωτα με μια πολύχρωμη γαρνιτούρα χρημάτων. Συνοδέψτε το με ροζέ σαμπάνια και θα με θυμηθείτε........ Η Δημιουργικότητα, η Παραγωγικότητα και η Έμπνευση ας είναι οι καθημερινές μας φίλες που θα μας κάνουν πρωϊνό καφέ. Ο φόβος, η αβεβαιότητα και η μοναξιά μπορούν να εξοβελιστούν στο πυρ το εξώτερον, παίρνοντας μαζί του και τις κουτσομπόλες γεροντοκόρες γειτόνισσες, για να μην μας καρφώνουν εκεί που δεν πρέπει. Τί διάολο, ένας χρόνος είναι αυτός, θα κάτσουμε να τον φάμε θέλουμε δεν θέλουμε, οπότε ας το ευχαριστηθούμε δεόντως.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ

27/12/09

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας


Σήμερα το πρωί, ξύπνησα με άσχημη διάθεση λόγω έλλειψης ύπνου (βραδιά κραιπάλης εχθές γαρ, χάριν εορτάζοντος φίλου). Πάνω λοιπόν που προσπαθούσα να ανοίξω το μάτι μου με τη βοήθεια καφεΐνης είπα να το ρίξω στο ψάξιμο του διαδικτύου… και έπεσα στην εξής άχρηστη πληροφορία που μπορεί να μου έκαψε λίγα εγκεφαλικά κύτταρα, αλλά μου χάρισε και το πρώτο χαμόγελο της ημέρας.

Περίπου 20 Αυστραλοί το χρόνο σκοτώνονται, κυρίως την εποχή των Χριστουγέννων, από την εκτόξευση… φελλών σαμπάνιας!
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το Οφθαλμολογικό Ινστιτούτο του Sydney χαρακτηρίζει τα Χριστούγεννα ως την πιο επικίνδυνη εποχή.
«Οι περισσότεροι τραυματισμοί έχουν θύματα το ίδιο πρόσωπο που ανοίγει το μπουκάλι», είπε επικεφαλής του Ινστιτούτου. «Θα προσπαθήσουν να ανοίξουν τη φιάλη και, όταν (ο φελλός) θα κολλήσει, θα τον κοιτάξουν και θα εκραγεί», πρόσθεσε.
Ο ίδιος εξήγησε ότι οι φελλοί μπορούν να ταξιδέψουν με ταχύτητα 65 χιλιομέτρων την ώρα και να χτυπήσουν κάποιον στο μάτι πιο δυνατά και από μία γροθιά.
(http://www.inout.gr/showthread.php?t=52517)


Άκουσον, άκουσον…… τι βλέπει κανείς το πρωί πίνοντας τον καφέ του!!! Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γέρνει προς το πρόσωπό του μια σαμπάνια που ανοίγει;;;;; χαχαχαχαχαχα. Μήπως είναι πιο χαζοί κι από τα καγκουρό τους;; Μήπως να βάζουν εκείνα να ανοίγουν τις σαμπάνιες; Μα είναι δυνατόν;
Άντε, και καλή μας μέρα!!!

16/12/09

Άγιε μου Βασίλη………

Φέτος ήμουν πολύ καλό κορίτσι, οπότε δικαιούμαι να ζητήσω ό,τι θέλω.
Λοιπόν, αφού έκανα υπομονή και δεν σκότωσα κανένα στόκεμον και φέτος, θέλω να μου κάνεις ένα δώρο. Θέλω να εξαφανιστούν όλοι οι επαγγελματίες επαίτες από τους δρόμους. Που έχουμε καταντήσει άγιέ μου να καταλαβαίνουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα από τον μαγικό τρόπο που αυξάνονται και πληθύνονται. Και να πεις ότι έχουν ανάγκη, άντε, να δώσεις και τον οβολό για την ψυχή της μάνας σου ως άλλη Ψωροκώσταινα. Αλλά έχουν; Μεγαλύτερο μεροκάματο από όλα τα ξωτικά σου μαζί βγάζουν και με λιγότερες ώρες δουλειάς, ή μάλλον μιζέριας για να ακριβολογούμε. Τώρα το ποιοι και πώς εκμεταλλεύονται τη βιομηχανία είναι ένα θέμα Βασίλη μου, που θα έπρεπε να μας προβληματίζει περισσότερο. Μα καλά, δεν κοιτάς ότι έχουν κατέβει όλοι οι νομάδες των Βαλκανίων και κάνουν μπίζνες; Όχι ότι πάνε πίσω οι γηγενείς, που πήραν θάρρος κι αυτοί και έγιναν εξίσου επιθετικοί. Τι κάνεις ρε (Βασι)λάκη; Θα μου πεις, και τι σε νοιάζει εσένα. Μόνο τα ελαφάκια και τα κέρατα του τάρανδου σε νοιάζουν. Υπάρχουν υποτίθεται μηχανισμοί που μεριμνούν για παρόμοια θέματα. Έλα όμως που βρίσκεσαι στην Ελλάδα… και τέτοιες τριτοκοσμικές καταστάσεις είναι τόσο συνηθισμένο φαινόμενο, που έχουμε πάψει πλέον να δίνουμε σημασία, πόσο μάλλον να μεριμνούμε για αυτά. Και, φυσικά, το φαινόμενο διαιωνίζεται. Κι άντε, να αφορούσε μόνο ενήλικες, θα έλεγα να πάει στην ευχή. Εδώ μιλάμε όμως για μικρά παιδιά, που τα εκμεταλλεύονται ασύστολα!!! Τί κάνουμε για να τα προστατεύσουμε; Κι άντε, πες ότι έχουμε όλη την καλή διάθεση να τα βοηθήσουμε, πού να στραφούμε; Όλοι αναρμόδιοι δηλώνουν κατά την προσφιλή Ελληνική μας λεβεντιά. Γι’ αυτό σου λέω άγιε Βασίλη μου…. καταντήσαμε να κρεμόμαστε από εσένα μπας και διορθωθεί κανένα κακώς κείμενο αφού Κράτος είναι γνωστό ότι δεν έχουμε. Κόψε τις αηδίες με τα λαμπάκια, τις μπαλίτσες και τα χαζοδωράκια και κάνε κάτι ουσιαστικό. Αλλιώς πάρε το ελκηθράκι σου και περιπάτει. Πάνε κάπου αλλού, που έχουν όλα τα προβλήματά τους λυμένα και μπορούν να εκτιμήσουν τα ελαφάκια σου. Μην χαλιέσαι κι εσύ άδικα μέρες που είναι…

11/12/09

Της….. λίστας ο χαβάς!

Λοιπόν, είχα έναν εργοδότη, που έχει κόλλημα με τις λίστες…….


Αλλά χοντρό κόλλημα μιλάμε! Πάθος αγιάτρευτο! Ό,τι έμπαινε και ό,τι έβγαινε από το μαγαζί, ό,τι ακούγαμε και ό,τι σκεφτόμασταν έπρεπε οπωσδήποτε να είναι καταχωρημένο σε μια λίστα. Μέχρι και λίστα με το πόσα διαλείμματα για τσιγάρο κάναμε σε μια μέρα ζήτησε κάποτε, καθότι το κάναμε αντικαπνιστικό το γραφείο πριν καν την αποφράδα 1η Ιουλίου - μην είμαστε και έξω από το πνεύμα της εποχής, είναι banal το κάπνισμα………

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή ο μάγκας θέλει να διευθύνει το μαγαζάκι από το σπίτι του χωρίς να κουνήσει τον κώλο του από τον καναπέ και χάσει τα μεσημεριανά γεμιστά, ήμασταν υποχρεωμένοι 4 νοματαίοι να υποβάλλουμε αυτές τις λίστες εις διπλούν. Ένα αντίγραφο για το αρχείο (δεν κάνω πλάκα, κρατούσαμε λιστοντοσιέ διαφόρων, εισερχομένων- εξερχομένων, εργασιών, τηλεφωνημάτων και οποιασδήποτε άλλης μαλακίας βάλει ο παρανοϊκός ανθρώπινος νους) και ένα που του αναμεταδίδόταν με fax, e-mail και οποιοδήποτε άλλο οπτικοακουστικό μέσο ήταν εύκαιρο. Κι επειδή το γραφείο του στο σπίτι είχε γίνει ζούγκλα, συνήθως δεν έβρισκε τις λίστες της προηγούμενης μέρας και τις ξαναζητούσε. Και δωσ’ του πάλι από την αρχή.

Αποτέλεσμα; Όχι μόνο είχαμε κόψει κανα δυο τροπικά δάση για να ικανοποιήσουμε την κάβλα του ηλίθιου, αλλά σπαταλούσαμε και τις μισές μας εργατώρες λιστοποιώντας τις άλλες μισές.

Και κάπως έτσι κυλούσε ήρεμα η ζωή στο στρουμφοχωριό μας. Έλα όμως που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα στην εταιρία του αφού το χρήμα έπαψε να κινείται! Σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε το έξυπνο αφεντικό, φαντάζομαι ξύθηκε και λίγο, και δεν άργησε να βρει τη λύση (γι’ αυτό άλλωστε αυτός ήταν το αφεντικό κι εμείς οι υπάλληλοι). Θα κάναμε έναν μίνι διαγωνισμό. Θα προτείναμε ο καθένας διάφορους τρόπους για να «είμαστε πιο αποτελεσματικοί», και ο νικητής θα έπαιρνε 1% bonus επί του μισθού του! (1%!!!! Δηλαδή σε έναν που έπαιρνε 1.200€ θα του χάριζε και 12€!) Σε λίστα φυσικά οι ιδέες….

Εδώ κανονικά είναι το σημείο που κάθε λογικός άνθρωπος θα επαναστατούσε και θα καντήλιαζε τον τύπο με κάθε είδους κοσμητικό επίθετο που υπάρχει στο λεξικό και κάποια άλλα που δεν υπάρχουν ούτε καν εκεί. Αν είχε και λίγο χιούμορ θα το έκανε σε λίστα με αλφαβητική σειρά, έτσι, για να το ευχαριστηθεί καλύτερα. Έλα όμως που σε περίοδο οικονομικής κρίσης με την ανεργία να χτυπάει κόκκινα κάτι τέτοια τα κάνεις μόνο για αστείο….. Κι έλα που σκέφτεσαι ότι 1.200€ μηνιαίως καθαρά δεν τα βρίσκεις τη σήμερον ημέρα ούτε στο όνειρό σου…. Και βλέπεις και τους φίλους σου να σκοτώνονται όλη μέρα για 700€….. Κι εσύ σκοτώνεσαι όλη μέρα, αλλά τουλάχιστον παίρνεις και κάτι παραπάνω- άσχετα αν αυτουνού του κοστίζεις λιγότερο κι από ανειδίκευτος αφού δεν σε έχει ασφαλισμένο και γλυτώνει ΙΚΑ- σύκα και υπερωρίες…. Τι να κάνεις, σκέφτεσαι «δε μαμιέται κι αυτό» και αντί να σιχτιρίσεις τον ανόητο απαίδευτο αρχίζεις να σιχτιρίζεις την ώρα και τη στιγμή που έστειλες το ρημάδι το βιογραφικό και απαντήθηκαν οι δρόμοι σας. Ενώ γράφεις τη λίστα φυσικά!

Και, ναι, τον κέρδισα τον διαγωνισμό και πήρα 12 ολόφρεσκα, ζεστά και λαχταριστά Ευρώ μαζί με τις επευφημίες για την ευρηματικότητά μου. Τα έφαγα όλα βέβαια, σε ένα ποτάκι με τις φίλες μου στην παραλία- έδωσα και κάτι παραπάνω για τα πατατάκια, αλλά το ξεκοκάλισα το bonus μου σαν γνήσιο golden girl που είμαι.

Και τότε άρχισε ο Γολγοθάς μου. Οι λίστες τριπλασιάστηκαν!!! Πλέον είχα γίνει το αγαπημένο παιδί του ηλίθιου και έπρεπε να καταγράφω ακόμη και την ηχώ της αναπνοής μου. Λίστα με τις ιδέες που είχα υποβάλλει, λίστα με τις ιδέες που μου κατέβαιναν ανά δεκάλεπτο, λίστα με τις ιδέες που δεν μου έχουν κατέβει ακόμη, λίστα με εκκρεμότητές μου, λίστα με τα σώψυχά μου, λίστα με τα βρακιά μου δεν μου ζήτησε για να είμαστε και δίκαιοι, λίστα, λίστα, λίστα……

Μέχρι που άρχισα να ονειρεύομαι με αρίθμηση. Εκεί κατάλαβα ότι δεν με παίρνει άλλο, πρέπει να την κάνω για μέρη πιο εξωτικά πριν πάθω overdose Φροϋδικής αυτοψυχανάλυσης. Και μια μέρα άκουσα μια φωνή να μου ψιθυρίζει στο αυτί «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή…» και σταμάτησα να στέλνω λίστες. Έπαθε σοκ ο ηλίθιος και έκανε 2 μέρες να συνέλθει. Κυριολεκτώ. 48 ολόκληρες ώρες τραγουδούσε το πνεύμα της ελευθερίας μέσα μου λέγοντας όλα τα γνωστά επαναστατικά. Μετά, φυσικά, αντιλαμβάνεται καθείς τι ακολούθησε. Η πανηγυρική απόλυσή μου, αφού είχα αρνηθεί να ικανοποιήσω το βίτσιο του αφεντικού. Και βρέθηκα άνεργη, άφραγκη γιατί αποζημίωση δεν πήρα η αδήλωτη, με τον Ρήγα να ξανακοιμάται βαθιά κάπου μέσα μου αδιάφορος για τους απλήρωτους λογαριασμούς ….. ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΟΥ ΓΑΜΩ!!!!!