24/2/10

Ο σπόνσορας

Αχ, το τί έπαθα απόψε δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς! Εκεί που καθόμουν ήσυχα και ωραία στο γραφείο μου το πρωί και χάζευα διάφορα τρελά στο internet λόγω αναδουλειάς, εμφανίστηκε η φίλη μου η Μαρία για καφέ.

Το Μαράκι είναι μια εντυπωσιακή κορασίς 29 Μαΐων, περιποιημένη και καλοβαλμένη. Θεωρητικά ανήκει στο χώρο της εκπαίδευσης, όντας πτυχιούχος της Αγγλικής φιλολογίας, επί του πρακτέου ανήκει στις ουρές του ΟΑΕΔ, όντας αδιόριστη του ΑΣΕΠ. Την γνώρισα πριν λίγα χρόνια σε μια περίοδο δικής μου οικονομικής κρίσης που έκανα κάτι αρπαχτές σε ένα φροντιστήριο, αναπληρώνοντας μια άλλη αγγλικού, που αναγκάστηκε να αποχωρήσει στη μέση της χρονιάς λόγω ξαφνικής και προβληματικής εγκυμοσύνης. Να σημειώσω ότι εγώ καθηγήτρια δεν είμαι, αλλά ένεκα ότι κατέχω την γλώσσα και γνώριζα την ιδιοκτήτρια προσφέρθηκα ευγενικά να εξυπηρετήσω την επιχείρηση (και να βγάλω και τίποτα εξτρά, μιας που είχε πέσει πείνα).

Γνώρισα λοιπόν το Μαράκι στο φροντιστήριο και εκτίμησα πολύ τον ανοιχτόκαρδο χαρακτήρα της, την απλή λογική της και το κοφτερό μυαλό της. Αυτή δεν ξέρω τί εκτίμησε σ' εμένα, πάντα φοβόμουν να ρωτήσω. Έκτοτε κάνουμε αρκετά στενή παρέα και έχουμε περάσει μαζί αρκετές καταστάσεις, συνήθως γκομενοαπογοητεύσεις. Όλα αύτα μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι, που η Μαρία αποφάσισε να πάψει να ζεύει εαυτόν στο εργασιακό μαγκανοπήγαδο για τρεις κι εξήντα μηνιαίως και να εκμεταλλευτεί τα προσόντα που απλόχερα της χάρισε η φύση, δηλαδή την τέλεια κορμάρα της και το υπέροχο πρόσωπό της, που κόντευε να μαραζώσει από τα “this is chair” και “that is a cat”. Απέκτησε σπόνσορα, τον Στέλιο.

Ο Στέλιος είναι ένας πενηνταφεύγα καράβλαχος φρουτέμπορας, κατοικοεδρεύων σε παρακείμενο νομό. Παντρεμένος από τα 22 του με μια συγχωριανή του, με τρία παιδιά και ανία μεγαλύτερη και από την απόσταση γης- σελήνης, διαθέτει ένα μεγάλο προσόν για άντρα. Πολλά λεφτά. Επίσης είναι και πελάτης μου. Και μια μέρα που ήμασταν στο γραφείο μου προς τον Σεπτέμβρη και συζητούσαμε για μια ακάλυπτη επιταγή, είδε το next top model μας που ήρθε να με ψήσει να πάμε για μπανάκι, του ήρθε ο νταλκάς κατακούτελα και τα υπόλοιπα είναι αρχαία ιστορία....

Με τα πολλά τα φτιάξανε και το Μαράκι μας έλυσε τα εργασιακά της προβλήματα δια παντός διότι ο Στέλιος είναι άντρας σωστός και κιμπάρης (κατά τα λεγόμενά του) και δεν γουστάρει το κοριτσάκι του με τέτοια μόρφωση να σκίζεται όλη μέρα στη δουλειά (επίσης κατά τα λεγόμενά του). Αντιθέτως, προτιμά να σπονσοράρει τον τρόπο ζωής που της αξίζει προκειμένου να είναι πάντα εύκαιρη όποτε του περισσεύει κανα δίωρο να περάσει. Ενίοτε με το πρόσχημα της δουλειάς διανυκτερεύει στην πόλη και στην αγκαλιά της καλής του. Και ως γνήσιος καράβλαχος, πάντα όταν έρχεται πάει στα μπουζούκια. Στις περιπτώσεις αυτές λέει στο μόνιμο αμόρε της η Μαρία ότι έρχεται επίσκεψη η μάνα της από το χωριό και ησυχάζει. Επιπρόσθετα σέρνει κι εμένα μαζί τους για ξεκάρφωμα (λόγω κονέ με έχουν χρίσει επίτιμη κουμπάρα).

Έτσι, μόλις εμφανίστηκε η Μαρία για καφεδάκι στις 11 το πρωί στο γραφείο, κατάλαβα ότι με περίμεναν κακά μαντάτα. Πρώτον γιατί αυτή για να ξυπνήσει πριν τη μία το μεσημέρι πρέπει να υπάρχει σοβαρός λόγος και δεύτερον γιατί το χαμόγελό της ήταν πιο σαγηνευτικό κι από την αμαρτία. Κι από πικρή πείρα ξέρω ότι αυτό δεν προμηνύει ποτέ τίποτα καλό. Στο πεντάλεπτο μου σκάει τη βόμβα το Μαράκι. Έρχεται ο Στέλιος και θέλει το γνωστό. Μπουζούκια και ξεκάρφωμα. Από εδώ με είχε, από εκεί με είχε, με παρακάλια και απειλές με κατάφερε.

Έχουμε βρεθεί λίγο μετά τα μεσάνυχτα σε ψυχαγωγικό κέντρο της πόλης. Το ζεύγος μέσα στην γλύκα και την καλή χαρά διασκέδαζε. Εγώ χασμουριόμουν. Και ξαφνικά, σκάει πάνω στο κεφάλι μου ένα μπουκάλι! Ακριβώς στο δόξα πατρί! Πριν καταλάβω πάνω στη ζαλάδα μου τί ακριβώς γίνεται, βλέπω τον Αντωνάκη, το μόνιμο αμόρε της Μαρίας, να έχει πιάσει τον σπόνσορα από το λαιμό και να γίνεται της τρελής το πανηγύρι! Σε χρόνο dt έχουν πλακώσει και οι σεκιουριτάδες, μην τα πολυλογώ, του χάους έγινε, σηκωτοί σχεδόν φύγαμε.

Και τώρα κάθομαι με μια παγοκύστη στο καρούμπαλο, να βράζω στο ζουμί μου γιατί ο ηλίθιος δεν σημάδεψε καλά! Ε, όχι. Άλλος **** άλλον δέρνουν!!!!!!!!!!

20/2/10

Οικονομικη κριση σε ΗΠΑ-ΕΛΛΑΔΑ

Ένας φίλος αυτού του blog μου έστειλε σήμερα μέσω e-mail αυτό και θα ήθελα να το σχολιάσετε

Ο Dr. Marc Faber, γκουρού των επενδύσεων, ολοκλήρωσε τη μηνιαία αναφορά του με τα παρακάτω σχόλια :


Dr. Marc Faber tells it how it is

"Αν ξοδεύουμε τα χρήματά μας στο Wal-Mart, αυτά καταλήγουν στην Κίνα.
Αν τα ξοδέψουμε σε βενζίνη, πάνε στους Αραβες.
Αν αγοράσουμε PC, πάνε στην Ινδία.
Αν αγοράσουμε φρούτα και λαχανικά, πάνε στο Μεξικό, την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα.
Αν αγοράσουμε καλό αυτοκίνητο, πάνε στη Γερμανία.

Τίποτε απ' αυτά δε βοηθάει την Αμερικανική Οικονομία.

Ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε τα λεφτά εντός συνόρων είναι να τα ξοδέψουμε σε πουτάνες και μπύρες, γιατί αυτά είναι τα μόνα προϊόντα πια, που παράγονται στις ΗΠΑ.
Εγώ κάνω ό,τι μπορώ...."


Λοιπόν... στην Ελλάδα οι μπύρες είναι Γερμανικές και οι πουτάνες είναι Ρωσίδες... άρα χέσε μέσα.

Υ.Γ. Η δική μου απάντηση ήταν ότι υπάρχουν και Ελληνίδες πουτάνες, η συντεχνία των επαγγελματιών συζύγων.
Παντρευτείτε γιατί χανόμαστε λοιπόν! Τίποτα άλλο δεν βγάζει η Ελλάς.

16/2/10

Τί έγινε ρε παιδιά, τον πετάξατε τον αετό;;;;

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι είμαι το πιο κακιασμένο πλάσμα που πέρασε ποτέ από αυτόν τον πλανήτη. Επειδή την Πέμπτη που μας πέρασε αναγκάστηκα να καταπιώ το δηλητήριό μου για να μην θρηνήσουμε θύματα, εμφάνισα αιφνίδια και οξύτατη κρίση έλκους δωδεκαδακτύλου. Σε ξανθά Ελληνικά, διπλώθηκα στα δύο από τον πόνο και δεν μπορούσα να πάω ούτε στο περίπτερο για τσιγάρα για ένα 36ωρο (μέχρι να πιάσουν τα χάπια). Έχασα τον εορτασμό των Απόκρεω, πάνε και τα κούλουμα περίπατο. Πάντως νηστίσιμη σούπα έκανα -δεν έβαλα λάδι στον φιδέ.

Όλα τα φίδια- φίλοι και γνωστοί- φρόντισαν να με πάρουν από πιο πριν τηλέφωνο για να μου ανακοινώσουν γεμάτοι καμάρι πού θα πάνε το τριήμερο. Παρήλασαν από το τηλέφωνό μου όλα τα Ελληνικά hot spots. Τί Αράχωβες άκουσα, τί Καϊμάκτσαλαν, Ξάνθη, Πάτρα, και κάθε χωριό του καθενός, δεν λέγεται. Επειδή όμως η παλιά το έχω περάσει άπειρες φορές αυτό, αντί να μου γίνουν τα νεύρα σερπαντίνες απλά χαμογελούσα με μακαριότητα. Χεχεχε, σκεφτόμουν, την Τρίτη θα κάνω εγώ πάρτι, άνοα πλάσματα....

Το πόσο έχει ανέβει η διάθεσή μου σήμερα, δεν λέγεται!! Πήγα στη δουλειά μια φρεσκαδούρα, ξεκούραστη και ανανεωμένη από ένα τριήμερο απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης. Κούκλα η πόλη άδεια, δεν το συζητώ! Και τί έβλεπα γύρω μου; Ένα τσούρμο ξενυχτισμένους, ταλαιπωρημένους και με σπασμένα νεύρα από τα μποτιλιαρίσματα, τον πολύ κόσμο, τον άθλιο καιρό, την αθλιότερη εξυπηρέτηση (τί να κάνουν ρε παιδιά και οι πανδοχείς/ εστιάτορες και λοιποί; Αφού πέσατε όλοι μαζί σαν τις ακρίδες), τη γκαντεμιά που τους δέρνει, την γκρίνια του συντρόφου και πάει λέγοντας. Τελειωμό δεν είχε η μουρμούρα που άκουσα Η επιστροφή των εκδρομέων του τριημέρου έχει τελειώσει, ξαναρουτίνιασαν όλοι και η γκρίνια πάει σύννεφο.

Και μέσα σε όλα αυτά, τσουπ, κι εγώ με το χαμογελό μου διαφήμιση οδοντόπαστας να παίζω με τον πόνο τους μαντολίνο. Ρωτούσα με αθώο υφάκι τους πάντες.

Τί έγινε ρε παιδιά; Τον πετάξαμε τον αετό;;

Χαχαχαχαχαχαχα. Αν τον είχαν πρόχειρο τον αετό, στο κεφάλι θα μου τον πετούσαν όλοι, το ορκίζομαι.

Άντε, καλή μας Σαρακοστή. Και το Πάσχα τα ίδια θα κάνουμε αφού!!!!

7/2/10

Οι καλύτερες ιδέες μας έρχονται πάντα στο μπάνιο

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο! Ρωτήστε όποιον θέλετε. Οι καλύτερες ιδέες έρχονται στο μπάνιο. Δεν ξέρω αν έχουν σχέση τα πλακάκια ή το τρεχούμενο νερό, αλλά συμβαίνει.

Ενώ έλουζα τα μαλλάκια μου χθες (στο μπάνιο, όχι σε καμιά πηγή), συνειδητοποίησα μια πικρή πραγματικότητα. Η κοινωνία μας δεν αντέχει την αυθεντικότητα.

Η διαφορετικότητα είναι κατακριτέα τη σήμερον ημέρα. Αν τολμάς να ενδύεσαι, να εκφράζεσαι, να ζεις και κυρίως να σκέφτεσαι διαφορετικά, είσαι καταδικασμένος. Όλοι οι κομπλεξικοί κρυψίνοες βγήκαν στην επιφάνεια σαν σαλιγκάρια μετά από βροχή και έχουν κατακλύσει το σύμπαν. Αποτέλεσμα; Αν είσαι σχετικά ακομπλεξάριστος και έξω καρδιά άνθρωπος, αν τολμάς να εκφράζεις την άποψή σου, αυτομάτως κατατάσσεσαι στους γραφικούς. Ή στους λυσσασμένους. Ή στους λιγούρηδες/ τσουλίτσες (ανάλογα με το φύλο).

Γιατί κανείς δεν αντέχει την αυθεντικότητά σου.

Τώρα που εγώ δεν θέλω να το παίζω trendy κουλτουριάρα με μύτη ως το Θεό, όντας έχοντας πλήρη συνείδηση του Σωκρατικού "εν οίδα, ότι ουδέν οίδα", δεν μετράει στο ελάχιστο. Ελπίζω τουλάχιστον να με κατατάξουν στην κατηγορία των γραφικών, για να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Πού ξέρεις, μπορεί να βγάλω και χρήμα έτσι, ως μαϊντανός τηλεοπτικών εκπομπών. Τα δικά μου 15 λεπτά διασημότητας έρχονται, με τίμημα μια ανευ προηγουμένου ξεφτίλα. Ελπίζω μόνο να μην έρθουν με γαϊδούρι και φτάσουν το καλοκαίρι. Έχω να πάω διακοπές φέτος.

3/2/10

"Ναι το παραδέχομαι! Εγώ ξεμυάλισα τον Λάτσιο"


Μετά από προτροπή φίλου αναγνώστη , που βαρέθηκε να με βλέπει να γεμίζω τις αναρτήσεις του με σχόλια και αφού αποφάσισε να αποκαλύψει την μισή μόνο αλήθεια στο διαδίκτυο, έρχομαι να ολοκληρώσω την εξιστόρηση της θλιβερής ιστορίας που ταλανίζει αυτή τη στιγμή την Ελλάδα. Μην ακούτε τις ψευδείς φήμες για παράνομο δεσμό της Ελένης. Είναι κακοήθεις, ανυπόστατες και ουτοπικές. Η Ελένη στράφηκε σε άλλες αγκαλιές μόνο όταν έμαθε την αλήθεια για τα 6 παιδιά του Γιάννη που ζουν μαζί μου στον πλανήτη Βάλκαν. Επιτέλους η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Ο Γιάννης έχει 6 εξωγήινα εξώγαμα. Πώς να το συναγωνιστεί αυτό η εθνική μας καφετζού; Είμαι νεότερη, με μεγαλύτερο στήθος, και στον πλανήτη μου οι εγκυμοσύνες δεν μας φιλοδωρούν με ραγάδες και 26 πόντους στην περιφέρεια έκαστη. Το γεγονός ότι δεν έχω φωνητικές χορδές και αναπαράγομαι με στοματικό σεξ εκλαμβάνεται από όσο κατάλαβα ως προτέρημα στον δικό σας πλανήτη....
Τέλος πάντων, δεν θα σας κουράσω πολύ, ήθελα απλά να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, γιατί οι ψευδείς ειδήσεις διασπείρονται πιο γρήγορα κι από φως στο κενό. Πρέπει να φύγω, γιατί στο τηλέφωνο με περιμένει ο Αλέξης. Καληνύχτα

2/2/10

Γιατί οι σύγχρονοι άντρες δεν μπορούν να ρίξουν γυναίκα ούτε με τρικλοποδιά!

Αν θυμάμαι καλά αυτή τη στιγμή σε κάθε Έλληνα άνδρα αντιστοιχούν περίπου δύο ή τρεις γυναίκες. Πού είναι αυτές που σου λείπουν; Το σεξ είναι στη ζωή σου πιο σπάνιο κι από βροχόπτωση στο Σουδάν. Ποιος λοιπόν κοιμάται με τις δικές σου; Ψάξου, ψάξου, δεν θα το βρεις. Είναι πιο απλό κι από το αβγό του Κολόμβου. ΚΑΝΕΙΣ. Ε, ναι, είναι επιβεβαιωμένο. Δεν μπορείς να ρίξεις γυναίκα ούτε με τρικλοποδιά και φταις εσύ γι’ αυτό. Σίγουρα ανήκεις σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες αντρών. Και μην βιαστείς να το αρνηθείς! Σίγουρα ανήκεις.
Ο μαμάκιας
Είσαι 35 χρονών γομάρι και μένεις ακόμη με τη μάνα σου ή το πολύ πολύ σε παρακείμενη γκαρσονιέρα για να σε ξεβρωμίζει. Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι θα σου κάτσει ποτέ γυναίκα; Ολόκληρος μαντράχαλος και δεν έχεις κάνει ούτε έναν καφέ στη ζωή σου (πόσο μάλλον να έχεις πλύνει κανα πιάτο) και θες και γυναίκα; Και τι να σε κάνει σε τελική ανάλυση; Να ακούει ήσυχα τις απίστευτες ατάκες για το παστίτσιο της μαμάς, τα καθαρά και σιδερωμένα ρούχα και το μαλακτικό που μοσχοβολάει στα σεντόνια; Αμ δεν θες γυναίκα, θες οικιακή βοηθό. Της μάνας σου ρε κουραμπιέ, ξαναμπές στη μήτρα να ησυχάσουμε κι εμείς κι εσύ!!!

Ο σαβουρογάμης
Την έχεις πέσει σε όλες τις γυναίκες στο μαγαζί, συμπεριλαμβανομένων και των τριών φιλενάδων που βγήκαν μαζί μου και έφαγες από όλες τέτοιο φτύσιμο που και στο Θερμαϊκό ακόμη να πέσεις θα τον μολύνεις. Μολαταύτα συνεχίζεις ακάθεκτος! Ρε ανασφαλή σαβουροπέφτουλα γλίτσα, ούτε η Λουκρητία του Αρκά δεν πρόκειται να σου κάτσει. Καλά, για πόσο χαζές περνάς τις γυναίκες; Δεν σε βλέπουν τόση ώρα ότι μάταια πασχίζεις; Σου έχω νέα φιλαράκι. Είσαι χαμένος από χέρι. Τράβα καλύτερα στο σπιτάκι σου, κλείσε παράθυρα και παντζούρια και πέσε για ύπνο παρέα με την παλάμη σου. Και άλλη φορά βάζε κάποια στάνταρ στις γυναίκες που πλησιάζεις (πχ να έχουν δύο πόδια).

Ο τσοντάκιας
Κατηγορία που προσφέρει άφθονο γέλιο. Δυστυχώς για τη γυναικεία θυμηδία η σπανιότερη από τις πέντε. Έρχεται η καημένη η κοπέλα στο σπίτι σου και της δείχνεις με καμάρι τη συλλογή σου από τσόντες, νομίζοντας ότι θα της ανεβάσεις έτσι τη λίμπιντο και σου φέξει επιτέλους. Τί;;; Δεν άκουσα καλά… δεν τα κάνουν αυτά οι άντρες; Χαχαχαχαχαχα. Ναι, καλά! Κοίτα να δεις ανεγκέφαλε κρετίνε, έτσι δεν πέφτει ούτε η χαζογκομενίτσα που ψώνισες τις προάλλες να κλαίει στο δρόμο επειδή κόπηκε στους προκριματικούς της Μις Κολοπετινίτσα, όχι μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της!

Ο μοντελοπνίχτης
Κάνεις κανονικό σκανάρισμα σε κάθε γυναίκα που περνάει και εντοπίζεις ατέλειες. Η μία έχει στραβό δαχτυλάκι, η άλλη προβλέπεται να έχει κυτταρίτιδα, της τρίτης το κοκαλάκι στον αστράγαλο πετάει 4 χιλιοστά παραπάνω από το κανονικό. Άντε πάγαινε! Δεν κοιτάς ότι είσαι 1.65 με τα χέρια στην ανάταση, έχεις περάσει προ πολλού την ηλικία που θα μπορούσες να ρίξεις γυναίκα με τις αντοχές σου και έχεις να δεις γυμναστήριο από το γυμνάσιο που σας μάντρωνε ο γυμναστής μέσα όταν έβρεχε. Θέλεις και γκόμενα ξανθιά με τρία μέτρα πόδι, αυτόματο σύστημα μακιγιάζ- μανικιούρ- ισορροπίας σε 12ποντο με πλούσιο εσωτερικό κόσμο και να σε αγαπάει αληθινά; Κοιτάξου λίγο στον καθρέφτη πρώτα! Που τη βαρεμάρα σου να ξυριστείς τις τελευταίες τρεις μέρες την ονόμασες κουλτούρα! Αν δεν έχεις ΠΟΛΛΑ λεφτά κατέβασε τις απαιτήσεις. Αν και το πιθανότερο είναι να είσαι σαβουρογάμης στην πραγματικότητα.

Ο μουνόδουλος
Επιτέλους συνωμότησε όλο το σύμπαν και έβαλε το χεράκι του στο να στραβωθεί κάποια και να γυρίσει να σε κοιτάξει. Είναι δυνατόν τώρα να το παίζεις κοκοράκι και να κυνηγάς κάθε στρινγκάκι που περνάει από μπροστά σου; Πόσο στενόμυαλος και μικρονοϊκός πρέπει να είσαι για να μην αντιλαμβάνεσαι ότι θα ξαναμείνεις με τα @@ σου στο χέρι μόλις σε πάρει πρέφα η στραβωμένη; Πόσο μουνόδουλος είσαι για να συγκινείσαι από την κάθε τσουλίτσα με πατσουλί που περνάει από δίπλα σου; Ασχολήσου και λίγο με τη γυναίκα που έχεις δίπλα σου ρεβυθοκεφτέ. Ούτως η άλλως το πιπίνι δεν πρόκειται ποτέ να σου κάτσει αν δεν του κάνεις βουντού.

Και επαναλαμβάνω. ΟΛΟΙ ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία. Κι αν έχετε βάλει μυαλό και το κρύβετε πλέον, συγχαρητήρια. Αλλά ανήκετε.



1/2/10

Υπομονή my ass………

Σήμερα το βραδάκι ήμουν χάλια. Αλλά πολύ χάλια λέμε. Έπαθα ένα ψυχοπλάκωμα, μια κατάθλιψη, μια στενοχώρια. Πλακώθηκα στα αφρόλουτρα και τις μάσκες προσώπου, τίποτα… Τσάκισα κάτι σοκολατάκια, τίποτα… Έπιασα να δουλέψω λίγο μπας και ξεχαστώ, άντε να συμμαζέψω αύριο τα ασυμμάζευτα έτσι όπως τα έκανα… Άνοιξα τηλεόραση, έσπασαν τα νεύρα μου με τις βλακείες που έπαιζε… Οπότε κατέληξα στον κλασικό ψυχοθεραπευτή του Νεοέλληνα. Το τηλέφωνο. Με τα πολλά πετυχαίνω μια φίλη που δεν είχε βγει και δεν είχε κοιμηθεί, να γκρινιάξω λίγο να ξεσπάσω. Και πάνω στη γκρίνια, τι μου λέει για να με ξεφορτωθεί η αφιλότιμη……


-Υπομονή ρε φιλενάδα, υπομονή

Ε, αυτό ήταν! Το νευρικό μου σύστημα χτύπησε κόκκινο και θα κάνω κανα δυο μέρες για να κοιμηθώ. Ψέλλισα ένα τσαντισμένο καληνύχτα και έκλεισα απευθείας. Τι υπομονή ρε φιλενάδα; Για ποιο πράγμα; Να κάνεις υπομονή γιατί περιμένεις κάτι το καταλαβαίνω. Εγώ τι να περιμένω, που δεν ξέρω τι μου φταίει; Το ξημέρωμα; Το καλό φενγκ σούι να μου χτυπήσει την πόρτα; Τον Χάρο να με πάρει; Όχι πες μου!!!!

Μετά άρχισε να μου κλωθογυρίζει αυτή η υπομονή στο μυαλό. Υπομονή, υπομονή, υπομονή…. Το έβλεπα με την φαντασία μου να είναι γραμμένο σε ένα τεράστιο video wall μπροστά μου και να πλέει κάνοντας χορευτικά. Σε όλη την οθόνη γραμμένες πολλές υπομονές, με διάφορες γραμματοσειρές, χρώματα και εφέ.

Μας έμαθαν να λέμε καλά το παραμύθι μας. Υπομονή. Υπομονή που η οικονομία μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, υπομονή που μας κλείνουν τους δρόμους, υπομονή που δεν έχουμε πολιτική σε κανέναν τομέα, υπομονή που η ανεργία χτυπάει πρωτάκουστα νούμερα, υπομονή που οι σχέσεις μας πάνε από το κακό στο χειρότερο, υπομονή που αλλοτριωνόμαστε, υπομονή που μας τρώει η μοναξιά μέσα σε τόσους ανθρώπους, υπομονή, υπομονή, υπομονή…….

Μπρε άι σικμεκ και η υπομονή! Είμαι νέος άνθρωπος και βαρέθηκα να τρώω κουτόχορτο! Τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα! Τι να τα κάνω να μου έρθουν μετά αν φάω τα καλύτερά μου χρόνια μέσα στη μιζέρια; Άντε, πάω να δω πώς θα το κάνω όλο αυτό….