25/12/10

XMas

Χριστούγεννα... ποιός ξέρει πού να είσαι... θυμάσαι τα Χριστούγεννα που περάσαμε μαζί; Το ξημέρωμα μας βρήκε στο αυτοκίνητο. Είχες αποκοιμηθεί με εμένα στην αγκαλιά σου. Μου έφτανε να με κρατάς, να με αγγίζεις με τις ώρες... θυμάσαι εκείνο το μπαράκι που πηγαίναμε στην γειτονιά μου, πόσο όμορφα ήταν στολισμένο; Το θαυμάζαμε σαν μικρά παιδιά. Έκλεισε πια... άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί... το είχα πάρει για να το πιούμε μαζί την Πρωτοχρονιά. Απλά δεν προλάβαμε.... έφυγες από την ζωή μου όπως μπήκες... ξαφνικά. Ποτέ δεν έμαθα γιατί.
Μεγάλη παγίδα το κρασί... δεν του αρέσει να το πίνουν μόνοι... φώναξε για παρέα το φάντασμά σου... τελειώσαμε μαζί και το μπουκάλι... για τελευταία φορά παρέα... μου άφησε μια πίκρα...
Χρόνια πολλά έρωτά μου... ίσως μια μέρα να σε ξαναβρω.... αλήθεια, τί μορφή θα πάρεις; 




Να μου μιλάς σιγανά στ' αυτί.... γιατί σ' ακούνε την νύχτα αυτή... παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί... 

16/12/10

Ηώς

Αγαπητέ μου αναγνώστη καλησπέρα. Επειδή ως αντελήφθην εδώ και καιρό ελάχιστοι είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται την κλίση του ονόματος της Ηούς, πόσο μάλλον τον συμβολισμό της, αποφάσισα να παραθέσω εν τάχει την ιστορία μου και τί ακριβώς συμβολίζω. Κατ' αρχάς, για να μπορείτε να μου απευθύνεστε ορθά θα παραθέσω την κλίση του ονόματος μου. Το κύριο όνομα Ηώς ανήκει γραμματικά στα σιγμόληκτα ουσιαστικά της Γ' κλίσης (όπως το αιδώς) και κλίνεται ως εξής:
 Η   ἠώς
Της ἠοῦς
Τη  ἠοῖ
Την ἠῶ
Ω   ἠώς
Εντάξει;;;;;; ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ;;;;; Μην πει κανείς ξανά το blog της Ηώς, θα σκοτωθούμε!!!!! Και ο σωστός χαιρετισμός είναι γειά σου (ω) Ηώς.

update. Μετά την ξεφτίλα που υπέστην από τις ορθότατες παρατηρήσεις των Κωνσταντίνου Καντακουζηνού και Κούλας το έψαξα το θεματάκι και συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα να κλίνω ούτε το ίδιο μου το όνομα η αμόρφωτη! Ευχαριστώ θερμά και τους 2!
Και πάμε παρακάτω... Γεννήθηκα την αυγή της 11/12/2009- πέρασαν τα γενέθλια μου, πείτε χρόνια πολλά, μέρα που η γράφουσα είχε ΠΟΛΛΑ νεύρα με έναν κόπανο εργοδότη. Έχω μια μεγαλύτερη αδελφή, την Σελήνη και έναν μικρότερο αδελφό, τον Ήλιο και στέκομαι πάντα ανάμεσά τους στις οικογενειακές φωτογραφίες κι ας είμαι η πιο κοντή και σύντομη και από τους δύο. Η μαμά Θεία και ο μπαμπάς Υπερίωνας είναι λίγο αυστηροί σε αυτά τα πράγματα, ξέρεις τώρα πώς κάνουν αυτοί οι Τιτάνες με το savoir vivre, μια ελαφρά υστερία την έχουν είναι η αλήθεια. Άμα σκάσουν μύτη και οι υπόλοιπες Τιτανίδες του σογιού, που δεν κοιτάνε τα χάλια τους που έχουν μπλέξει τις άνοιές τους και με λένε κόρη του αδελφού Ήλιου και της ξαδέλφης Ευφροσύνης- Νύκτας (κατά κόσμον Φρόσω) ή της Ευρυφάεσσας και ένα σωρό άλλα γελοία, η υστερία γενικεύεται. Το savoir vivre τις μάρανε τις καρακαηδόνες, που μπέρδεψαν τα μπούτια τους όλες ομαδικά και δεν ξέρουν ποιά γέννησε ποιά, θέλουν να εικάσουν και τον πατέρα ανάθεμα το σόι μου! Της Τιτάνας γίνεται κι εμείς κρυφό καμάρι... 
 
Είμαι η πιό όμορφη και καρακουκλάρα από τις μικρές θεότητες, γι' αυτό με ζουλεύουνε και με κουτσομπολεύουν απίστευτα οι κατσίκες, που για να σταυρώσουν γκόμενο Ήρα μου σταυρώνονται στο σοβάτισμα της μούρης τους όλη μέρα! Εγώ ξέρω ότι όλοι οι πίνακες και τα αγγεία που αραδιάζουν αφειδώς αυτοί οι φεγγαροπαρμένοι οι καλλιτέχνες με απεικονίζουν στο πλήρες κάλλος μου, άλλοτε με φτερά κι άλλοτε στο άρμα της δουλειάς. Το πιο γνωστό φυσικά πορτρέτο μου είναι αυτό που με πήρε μάτι ο ζωγράφος όταν βγήκα από το μπάνιο στην πηγή και έτρεχα παίζοντας με τις θεραπαινίδες μου. Λύσσαξε να το απεικονίσει, οπότε είπα να μην του χαλάσω το χατίρι αφού έτσι θα έσκαζα τις γκιόσσες, τόσο ΘΕΑ βγήκα αγάπη μου! 
 
Εγώ δεν είμαι καμιά αργόσχολη σαν τις άλλες. Η μάνα μου από μικρή μου πιπίλιζε τον εγκέφαλο να μπω στο Δημόσιο, να έχω το μεροκάματο το πλούσιο, το σίγουρο, το εξασφαλισμένο χωρίς να δουλεύω. Και στα αδέλφια μου το ίδιο έλεγε και το πιάσαμε όλοι καλά το νόημα. Βάλαμε μέσον και έναν Θεό που του κάλυψε κάτι λαμογιές ο μπαμπάς και του έκανα κάτι χαριτωμενιές εγώ, μπήκαμε όλοι στην ίδια υπηρεσία με μια γιαλαντζί προκήρυξη. Σιγά μην περίμενα τον ΑΣΕΠ δηλαδή. Δεν είναι καμιά κουραστική δουλειά, απλά μετράμε τις ώρες. Πάει πρώτα η Σελήνη, μετά πιάνω βάρδια εγώ και ανεβαίνω στο χρυσό μου άρμα που το σέρνουν κάτι κάτασπρα ψωράλογα. Από το φάε φάε Αμβροσία με απευθείας αναλήψεις δημοσίων έργων δεν περισσεύει και κανα φράγκο ούτε για να μου δώσουν καινούριο πέπλο, πόσο μάλλον άλογο της προκοπής οι καρμίρηδες. Ευτυχώς περιδιαβαίνω τον ουρανό από ψηλά και δεν βλέπουν τα χάλια μου. Πότε πότε ραίνω και από μια υδρία την γη να πέσει λίγη πάχνη να τελειώνουμε. Έρχεται μετά ο baby bro ο Ήλιος και με αλλάζει και πάω σπίτι να ρίξω καναν ύπνο της προκοπής μέχρι την άλλη μέρα. Έτσι σε ξυπνάω ευχάριστα και όμορφα κάθε πρωί, να βλέπεις κι εσύ κάτι καλό όταν ανοίγεις το μάτι σου. 
 
Θα μου πεις εγώ ηθοποιός ήθελα να γίνω, αλλά δεν βαριέσαι, καλά είναι κι εδώ, με 2 ώρες δουλειά την μέρα και μετά αραλίκι. Άσε τα επιδόματα που παίρνω. Τί επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία θες, τί για την υδρία που κάθε τόσο την πετάω από το άρμα να γνωρίσω κανα καλό τεκνό που κόβω να περνάει από κάτω, μέχρι και για τα ψωράλογα μου δίνουν, αλλά τα ταίζω μισό σανό και τσεπώνω την διαφορά. Σιγά σιγά μάζεψα και την προίκα μου, έφτιαξα το παλατάκι μου στις όχθες του Ωκεανού κι όλα καλά. Άμα μου λείψει τόσο η υποκριτική πάω και σε καναν ερασιτεχνικό σύλλογο βρε αδελφέ, να μου φύγει η κάψα και να το παίζω και κουλτουριάρα, το πήρα απόφαση, από εδώ θα πάρω σύνταξη. 
 
Τέτοιος κορίτσαρος που είμαι, με τέτοια ομορφιά και προίκα και που φροντίζω και το παίζω και χαζή, όλα τα αρσενικά με βλέπουν και τους τρέχουνε τα σάλια. Η κολλητή μου η Ηβη μου έδωσε και το αγέραστο νερό και κάτι καλλυντικά που της περίσσευαν και μέρα δεν περνάει από πάνω μου τόσα χρόνια. Τί δεν ακούω όταν περπατάω σεινάμενη κουνάμενη στα μονοπάτια του Ολύμπου... φάενναν με φωνάζουν, βοώπιν, ευπλόκαμον, κροκόπεπλον, λευκόπτερον, ροδοστεφή, ροδόσφυρον, ροδοδάκτυλον, χρυσήνιον, χρυσόθρονον, χρυσοπέδιλον, ό,τι βάλει ο νους σου λέμε. 
 
Στα μικράτα μου ήμουν χαμηλοβλεπούσα μυξοπαρθένα, αλλά μετά γνώρισα τον Άρη, τον θεό του πολέμου. Mon dieu, τί μανάρι ήταν αυτό;; Με έβαλε από κάτω και είπα τον Δεσπότη Παναγιώτη. Με έκανε γυναίκα και πολύ το ευχαριστηθήκαμε και οι δύο. Αλλά μας πήρε πρέφα η καρακάξα η Αφροδίτη. Η Αφροδίτη ήταν παντρεμένη με τον Ήφαιστο, αλλά το στεφάνι της το τιμούσε με τον Άρη. Μεταξύ μας ο Ήφαιστος δεν βλεπόταν, αλλά κι αυτή η άτιμη χάλια τον είχε επίτηδες, για να φαίνεται πιο όμορφη και να την βγάλουν αυτή Θεά της ομορφιάς. Μου την έφαγε την κορδέλα της σταρ Ελλάς, αλλά κι εγώ της έφαγα τον γκόμενο, να μάθει αυτή. Μόλις το πήρε πρέφα σκύλιασε από το κακό της η καρακάξα και με καταράστηκε να μην ικανοποιηθώ ποτέ ξανά. Δηλαδή οργασμός γιοκ! Το πήρα σερί κορδόνι κι εγώ μετά, είδα και το Beverly Hills καμιά 200αριά φορές από το σημείο που ξεπαρθενιάστηκε η Donna μέχρι το τέλος και άρχισα να το λέω καλά το παραμύθι. 
 
Ο μπαμπάς όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο με τον Άρη φρόντισε να με κουκουλώσει στα γρήγορα με τον Αστραίο. Αυτός βρωμούσε βαρβατίλα, φαντάσου ότι με έβαζε στους σομιέδες και έβγαζα οκτάδυμα. Κάναμε κάμποσα παιδιά, που τα βόλεψα κι αυτά όλα στο Δημόσιο ως αστέρες, τον Εωσφόρο (Αυγερινό) και τους τέσσερις κύριους ανέμους Αργέστη, Βορέα, Ζέφυρο και Νότο (προσωποποιήσεις κυρίων διευθύνσεων), και μία μοναχοκόρη την Δίκη, που της έχω αδυναμία. Μου πέθανε νωρίς όμως ο σύζυγος και έγινα (πολύ) εύθυμη χήρα. 
 
Μετά γνώρισα σε ένα πάρτι τον Τιθωνό, το δεύτερο σύζυγό μου. Τον ξέρανα με κάμποσο νέκταρ παραπάνω και τον πήρα στο παλάτι μου γιατί ήταν κι αυτός κουκλί ζωγραφιστό και με ένα φούσκωμα κάτω από τον χιτώνα άλλο πράγμα... Αυτός δεν είχε μάνα, μόνο πατέρα είχε, τον Λαομέδοντα, που μετά τον έπνιξε η Ήρα στην Τροία με τα φίδια και ξεμπλέξαμε από πεθερικά. Ήθελε να πνίξει και το μωρό μου, αλλά τους ξέφυγε γιατί ήταν μεγάλος τσάκαλος, για να ομορφαίνει την ζωή μου. Αυτόν τον αγάπησα πολύ και τον φρόντισα όσο δεν φρόντισα ούτε τα παιδιά μου. Ήταν αθάνατος, αλλά δεν ήταν και αγέραστος και με το πέρασμα του χρόνου μου χάλασε και δεν μπορούσα να τον βλέπω. Γι' αυτό ζήτησα από τον Δία, που δεν ήταν και ασυγκίνητος στην γυναικεία ομορφιά μου, να μου τον κάνει τζιτζίκι για να τον ακούω πάντα το χρυσούλι μου. Διέδωσα και ότι την κοπάνησε στην Αιθιοπία και όλα καλά, μπορούσα να αναζητήσω άλλον σύντροφο. 
 
Τότε γνώρισα τον Ωρίωνα. Έχω κόλλημα με τους ωραίους άντρες, τί να κάνω; Φημισμένος παντού για την ομορφιά του και για το ταλέντο του στο κυνήγι, εκπλήρωνε όλες τις προϋποθέσεις. Ήταν καλός κουβαλητής και ακούραστος εραστής. Τον στεφανώθηκα κι αυτόν, γιατί είχε πολλά λεφτά, αλλά μου τον φάγανε μπαμπέσικα για κάτι σαχλαμάρες. Μετά δεν ξαναπαντρεύτηκα γιατί είχα μπουχτίσει να πλένω τις κάλτσες τους και τρις χήρα ίσον μαύρη χήρα. Βέβαια καλοπέρασα. Όποιο τεκνάκι μου γυάλιζε δεν το σκεφτόμουν και πολύ, το απήγαγα και στο παλάτι! Έκανα ένα κάρο δεσμούς και επίδεσμους, με όποιον περνούσε από μπροστά μου. Κάθε βδομάδα ανάκλιντρο άλλαζα, αφού με τον ξυλουργό γίναμε κώλος και βρακί κάποια στιγμή. Πάντως κανέναν δεν ξαναπήρα στον λαιμό μου, γιατί φαρμακοτέτοια βγήκα τελικά. 
 
Αυτή είμαι λοιπόν, ένα πάντα νέο και δροσερό κορίτσι του χθες, του σήμερα και του αύριο. Είμαι εδώ κάθε πρωί και φροντίζω να σου κάνω όμορφη την μέρα. Βλέπω τα πάντα από ψηλά και σχολιάζω ό,τι συμβαίνει. Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε....