Singles

Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικόν. Φτιαγμένος για να να έρχεται σε επαφή με άλλους ανθρώπους, να χτίζει σχέσεις, να αναζητά πάντα το έτερόν του ήμισυ. Η φύση προκειμένου να διαιωνίσει το είδος έχει βάλει στον εγκέφαλό σου έναν μηχανισμό που υπαγορεύει ότι πρέπει να βρεις το άλλο σου μισό, να το παντρευτείς και να γεμίσεις τον κόσμο κουτσούβελα για να ολοκληρωθείς ως άνθρωπος. Σαν να μην έφτανε αυτό, σου πιπιλούν και το μυαλό από τα γεννοφάσκια σου. Αν το κάνεις, θα είσαι πάντα χαμογελαστός, πάντα ευτυχισμένος, τα ελάχιστα προβλήματα που θα τολμούν να εισβάλουν στην λαμπερή και πλήρη ζωή σου θα λύνονται αυτόματα μέσω συμπαντικών συνωμοσιών χωρίς να χρειαστεί να ξεθωριάσει το Colgate χαμόγελό σου. Και όλα αυτά πριν κλείσεις τα 30, για να προλάβεις να χαρείς την ειδυλλιακή αυτή σαπουνόπερα. Αηδίες!!!

Υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια single Κυριακή;

Θα αρχίσω από το απλούστερο. Ξυπνάς το πρωί ό,τι ώρα θέλεις, χωρίς άγχος, γκρίνια, παιδιά, σκυλιά, ζωντανά να σε πρήζουν να σηκωθείς για να τους ψήσεις ζεστά muffins. Ακόμη κι αν λείπουν όλα αυτά, όταν μοιράζεσαι το διπλό σου κρεβάτι, έναν μυστήριο άγαρμπο που αντί να σε ξυπνήσει καλό μεσημέρι με καφεδάκι θα σε ξυπνήσει πρωί πρωί με όρεξη για επαναληπτικούς γύρους, θα τον φας στην μάπα, δεν μπορεί!

Μετά ερχόμαστε στο μεσημεριανό γεύμα. Αν είσαι single, μπορείς να το παραλείψεις ή ακόμη και να ασχοληθείς με αυτό 10’- 15’ το πολύ, αντί να ιδρώνεις 2 ώρες για να κάνεις παστίτσιο με μπεσαμέλ από τα χεράκια σου, με συνταγή μαμάς, πεθεράς και κάθε προγιαγιάς. Ή ακόμη καλύτερα να το χτυπήσεις με ουζάκια με 2-3 φίλους με τους οποίους λίγο πριν έπινες χαλαρό καφεδάκι συζητώντας για ενδιαφέροντα θέματα, σοβαρά ή μη, που πόρρω απέχουν από πάνες, πιπίλες και μωρά παιδιά. Μην μου πει κανείς ότι το βρίσκει αυτό φρικαλέο σε σύγκριση με οικογενειακά Κυριακάτικα τραπεζώματα όπου η πεθερά χύνει τόνους δηλητήριο σε νύφη και συμπεθέρα και τανάπαλιν, διότι θα αρχίσω να ουρλιάζω!

Το απόγευμα βόλτες, τι καλύτερο; Ειδικά τώρα που έχει αρχίσει να ανοίγει ο καιρός. Και εννοώ βόλτες που σε ξεκουράζουν, όπως πχ με ένα ωραίο βιβλίο στην παραλία να ανοίξει λίγο το μάτι και η ψυχή σου στον ήλιο, όχι βόλτες σε ηλίθιες πλαστικές στρογγυλές μικροκοινωνίες (βλ παιδότοπους- μπλιαχ, μπλιαχ) όπου ο ρημαδοκαφές που θα πιείς σου έχει βγει από τη μύτη εκ των προτέρων. Και πώς να μην σου βγει, αφού τον πίνεις ανάμεσα σε άλλες ταλαιπωρημένες υπάρξεις και υπό των ήχο τσιρίδων. Α ρε άτιμε Ηρώδη, μισή δουλειά έκανες, ούτε Έλλην να ήσουν στην καταγωγή.

Για το βράδυ είμαι σίγουρη ότι δεν χρειάζεται καν να σχολιάσω. Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις ανάμεσα στο mega cinema, με ταινία 5ετίας και σε μια μπαρότσαρκα με κάποιον hot γκόμενο, ή ακόμη καλύτερα με μια κολλητή. Ειλικρινά, απορώ με όλους αυτούς που βγαίνουν έξω, για να μην πω αγανακτώ! Είναι δυνατόν να επιλέγει κανείς να κάνει το αφρολουτράκι του, να ντυθεί, να στολιστεί και να βγεί έξω για να φλερτάρει; Όχι, είναι δυνατόν; Ενώ μπορεί να λιώσει στον καναπέ ωσάν αμοιβάδα, νεκρώνοντας τα εγκεφαλικά του κύτταρα με μαλακόσουπες τύπου reality shows;

Μια τέτοια υπέροχη Κυριακή πέρασα χθες, που με ξεκούρασε και μου έδωσε απίστευτη ενέργεια. Το ξέρω ότι σε λίγες ή πολλές μέρες πιθανότατα θα με πιάσει πάλι η γκρίνια, θα αναζητώ το άλλο μου μισό, για να ολοκληρώσω την ουτοπία μου. Δεν φταίω εγώ, η φύση καθώς προείπα. Αλλά απόψε ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ SINGLE!!!!!!!!