Βαρδάρης

Για τους μη γνωρίζοντες ο Βαρδάρης είναι βόρειος άνεμος. Ως βόρειος είναι ξηρός και αρκετά ψυχρός. Όταν δε πιάνει και σηκώνεται τουρτουρίζει όλη η Θεσσαλονίκη. Για να τον τιμήσουν λοιπόν τα καρντάσια μιας και τους έχει βγάλει χιονίστρες ανα τους αιώνες, ονόμασαν έτσι το κέντρο της πόλης τους. Τώρα το spot Βαρδάρης πώς να το περιγράψω; Πλατεία να το πω, που είναι και επίσημα; Μπα, η πλατεία θέλει και το κατιτίς της μέσα στη μέση να καμαρώνει. Ένα συντριβανάκι, ένα άγαλμα, κάτι τέλος πάντων. Στον Βαρδάρη το βάλαν παραπέρα και είναι καταφρονεμένο. Διασταύρωση θα το πω, από όπου ξεκινάνε 6 βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης. Όλα αυτά πριν το Μετρό βεβαίως βεβαίως, από τότε που άρχισε αυτό το καταραμένο έργα είναι απλά το σημείο- που- δεν- περνάω- με- το- αυτοκίνητο- που- να- ξεγεννάω- τετράδυμα.

Επίσης είναι ο παράδεισος του κέντρου αδυνατίσματος. Όλα τα ινστιτούτα που σέβονται τον εαυτό τους έχουν και ένα κατάστημα εκεί. Σχίνου, BodyClain, MediJaudore, New Jay κλπ κλπ κλπ. Καταλαβαίνεις ότι έρχεται το καλοκαίρι όταν όλοι αυτοί ξεχύνουν στην εν λόγω διασταύρωση έναν λόχο κοριτσάκια να σου την πέσουν για δώρα δωράκια και λοιπά κουζινικά.

Σήμερα είχα μια δουλειά στο Κέντρο και πέρασα πεζή από Βαρδάρη. Ξαφνικά, πετάγεται από το πουθενά μπροστά μου ένα παλικάρι, κουκλί το άτιμο, να το χαίρεται η μανούλα του, και μου αρχίζει την παπάντζα. Τι όμορφη που είσαι, τι ωραία μάτια που έχεις, ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου, θέλω να κάνω 4 παιδιά μαζί σου και τέτοια. Κάνω ελιγμό, τον προσπερνάω, τρία βήματα πιο κάτω το ίδιο με άλλο κουκλί. Παίρνω τα πάνω μου, αρχίζω να χαμογελάω και να αναρωτιέμαι πόσο ομόρφυνα πια, τσακ, τα ίδια και ένας τρίτος. Βρε, τι γίνεται, δεν είναι φυσιολογικό αυτό, σκέφτομαι, και τους βλέπω όλους μαζεμένους λίγο παρακάτω να παίρνουν οδηγίες από έναν γυμνοσάλιαγκα που φορούσε μπλουζάκι κέντρου αισθητικής και αδυνατίσματος.

ΦΤΟΥ!!!! Μου πάγωσε το χαμόγελο απευθείας. Έφτασα σπίτι και ακόμη το σκεφτόμουν. Άσε που μόλις είδα καθρέφτη με έπιασαν τα υπαρξιακά μου. Βρε μήπως είμαι χοντρή και μου ήρθαν και οι τρεις; Μήπως είμαι χάλια και θέλω μια περιποίηση προσώπου; Άκρη δεν βρήκα πάντως, μια χαρά κούκλα μου φαινόμουν.

Πάνω που με μάτιαζα, ανοίγω τηλεόραση. Πρώτη διαφήμιση μια για ινστιτούτο αδυνατίσματος. Τι διάολο, βαλτοί είναι όλοι; Αλλάζω κανάλι, δημητριακά που αδυνατίζουν, ξαναλλάζω, πέφτω σε τύπισσα που μαγείρευε διαιτητικά. Στο τέταρτο κανάλι, διαφήμιση μαγιό, στο πέμπτο Gilligilli καρυοφύλλι Diet.

Ε, μα, πόσο να αντέξει μια γυναίκα; Ξαναφέρτε πίσω τα κοριτσάκια να ανασάνουμε κι εμείς! Να μπορούμε να περνάμε από το κέντρο άνετα βρε παιδάκι μου. Τι μας γεμίζετε με κόμπλεξ; Άει στο διάολο πια, αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος μόνο για τους τέλειους. Δεν μπορώ, συγχίστικα πάλι. Πάω για ύπνο.  

Τρέξιμοοοοοοοοοο

Αχ, μια μέρα κόλαση σήμερα. Ένεκα ασθένειας βρήκα δικαιολογία να παρακοιμηθώ το πρωί, κοινώς έκλεισα το ξυπνητήρι και άλλαξα πλευρό.... Καλά που με ξύπνησε μια ψυχή με το τηλέφωνο, που την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου δηλαδή, διότι απεδείχθη ότι ήταν άσχημη μέρα για κοπάνα από τη δουλειά... Τώρα μόνο κατάφερα λίγο να ψιλοτελειώσω τα διάφορα και με περιμένουν εορτάζοντες για ποτάκι... Στα πολύ γρήγορα διότι πρέπει να φύγω, έχω στήσει πάλι κόσμο λέμε και γιορτάζει, δεν είναι σωστό, ένα μεγάλο και εκ βαθέων ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους εορτάζοντες. Χρόνια πολλά, χρόνια καλά (που δεν το βλέπω εύκολο), χρόνια τρελά, με χαμόγελο και ωραίες ειδήσεις. Α! Και με ένα τραγουδάκι για να φτιάξει το κέφι μας για το τριήμερο. Όσοι φύγετε, να προσέχετε στους δρόμους. Εγώ πάλι, εδώ θα είμαι, να σερφάρω στον ωκεανό του διαδικτύου, εξόν αν δεήσει το Σύμπαν (που δεν το βλέπω επίσης) να σκάσει μύτη κανας καλός ήλιος και πάω για κανα μπανάκι στην θάλασσα. Αλλά πάλι, έτσι δεν την πάτησα και το προηγούμενο Σ/Κ;

http://www.youtube.com/watch?v=1Ue65Qne7nc

Η πρώτη μου πορεία

To 2010 δεν είναι η χρονιά μου! Πάει και τελείωσε. Με το που πλησιάζει γιορτή, αργία ή κοσμοιστορικό γεγονός ο εαυτός μου αντιδρά περίεργα και πέφτω στο κρεβάτι. Την άλλη φορά έλκος δωδεκαδακτύλου. Τώρα ίωση με υψηλό πυρετό. Έλεος και σπορέλαιος. Μόνο όταν είναι για δουλειά είμαι καλά δλδ; Μέχρι που έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι το ΔΝΤ ρίχνει κάτι στο Evian μου, μπας και αλλάξω συνήθειες και από Μεσογειακή Ελληνάρα γίνω ξενέρωτη Αγγλίδα με επιδερμίδα κρέμα και ρόδα (μλιαχ, μπλιαχ, μπλιαχ). Προσέξτε. Πιθανόν να είμαι εν αγνοία μου το πρώτο πειραματόζωο μιας παγκόσμιας συνωμοσίας για την μετάλλαξη των Ελλήνων και της γενοκτονίας του σταρχιδισμού/ ωχαδελφισμού/ κάθε τρεις και λίγο εκδρομισμού.

Έτσι έγινε και τώρα. Τη Δευτέρα αναρωτιόμουν άν θα πάω ή όχι στην πορεία για πρώτη φορά στη ζωή μου, την Τρίτη 38 πυρετό, την Τετάρτη κάπως καλύτερα καθότι κλινήρης. Επειδή όμως το έβαλα πείσμα, σηκώθηκα πρωί πρωί, μια φρεσκαδούρα δεν ήμουνα, το ομολογώ, έβαλα το χακί μου παντελονάκι με ένα κόκκινο μπλουζάκι, τα αθλητικά τα παλιά, τα άνετα, όχι τα φιρμάτα που αγόρασα σε κρίση καταναλωτικής μανίας, και τράβηξα να διαμαρτυρηθώ. Όχι φυσικά για τις ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ, αλλά για όλα αυτά που θεωρώ απαράδεκτα σε αυτή τη χώρα.

Για την σύνταξη των ηλικιωμένων που δούλευαν μια ζωή και τώρα θα καταλήξουν να ψάχνουν τα απορίμματα στις λαϊκές, για την ασφάλεια των μεσόκοπων που δεν έχουν το κουράγιο να ξαναρχίσουν, για τα όνειρα των νεότερων που είναι πια ασπρόμαυρα, για το αγέννητο παιδί μου που δεν θα δει ποτέ το φως του ήλιου όσο θα διαιωνίζεται αυτή η τριτοκοσμική κατάσταση. Για τις κλοπές που έγιναν και καλούμαι να πληρώσω, για τον φαρισαϊσμό των αρχόντων που εξέλεξα να με κυβερνούν, όχι να με μαμούν χωρίς σάλιο, για τον 15ο & 16ο μισθό των αρχόντων, για το ότι με πατούν για την καλοπέρασή τους.

Κατέβηκα στην πορεία για να τους δώσω να καταλάβουν ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους κι όχι με βόδια.

Ειρηνική η πορεία, το καταχάρηκα. Κάτι καλόπαιδα που πήρε το μάτι μου και πήγαν να παρεκτραπούν κάποια στιγμή, τα μάζεψαν στα γρήγορα οι διαδηλωτές και εξαφανίστηκαν πριν καλοκαταλάβω τί έγινε. Κι αυτό το χάρηκα ακόμη περισσότερο. Ελπίζω η φωνή μας να φτάσει εκεί που πρέπει. Διότι αν δεν φτάσει, δεν θα συνεχιστεί για πολύ το ειρηνικό κλίμα.

Δεν έκατσα μέχρι τέλους, το ομολογώ, διότι κατέβηκα μόνη και κάποια στιγμή ζαλίστηκα από τον πολύ κόσμο και είπα να συρθώ στην τρύπα μου μην μείνω εκεί δια παντός, δεν είχα και ταυτότητα μαζί μου Άμαθη γαρ... άλλη φορά θα ξέρω καλύτερα.

Το internet είναι η τουαλέτα του Δυτικού μας κόσμου.

όλοι το έχετε πει κατά καιρούς. Ο IonnKorr όμως το προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα... Φτιάχνει σχολή bloggers. Εγγραφείτε όλοι ΤΩΡΑ

Νυστάξαν οι ελπίδες.

 Της Κυριακής τα όνειρα.

Τυχαία λέει σε συναντώ,

στου ονείρου μου τους δρόμους,

σαν ορκισμένο αερικό,

μου είπες -σ' αγαπώ.

Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι,

σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.

Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,

της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι,

της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.

Νυχτώνει, φεύγει η Κυριακή,

νυστάξαν οι ελπίδες,

ξαναγυρίζω στη σιωπή,

εκεί που έχεις χαθεί.

Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι,

σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.

Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,

της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι,

της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.

Σάββατο βράδυ να εύχεσαι, σαν πέφτεις και κοιμάσαι,

της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι,

της Κυριακής τα όνειρα ποτέ να μη θυμάσαι.

Αγόρια, καλά νέα- Το Cambridge σας ξελάσπωσε πάλι!

Απόψε κοιμήθηκα νωρίς. Επειδή όμως η ορθή λειτουργία του οργανισμού μου παίζει μπιρίμπα με την πνευματική μου υγεία κάπου στα υψίπεδα του Θιβέτ, ξύπνησα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα και βρυκολακιάζω…. Μιας και η τηλεόραση παίζει στην καλύτερη περίπτωση sex and the city, και δεν μπορώ να ξανασυντονίσω περίοδο με τα κορίτσια, μόλις τελείωσα άλλωστε, αποφάσισα να κάνω κάτι πιο δημιουργικό. Άρχισα το ψάξιμο στο διαδίκτυο.

Χεχεχε… χτύπησα λαυράκι στο pathfinder! Το πανεπιστήμιο του Cambridge παραδίδει μαθήματα χορού σε στύλο!!!!! Wtf????? Μαθήματα χορού σε στύλο; Ε, ναι λοιπόν, ζούμε στην εποχή του ανταγωνισμού. Θέλει η ιερόδουλη να σπουδάσει βρε αδελφέ, να ξεστραβωθεί. Να μην έχει πού να στραφεί; Πώς θα διεκδικήσει αύξηση και καλύτερο ωράριο χωρίς ένα πτυχίο;

Είπα να το ψάξω λίγο το θέμα, μιας και ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να χρειαστεί σύντομα. Λοιπόν, ο στύλος κοστίζει σταθερά 150 λίρες συν 75 λίρες για μεταφορικά έξοδα, ενώ σε ευρώ η τιμή αλλάζει ανάλογα με την ισοτιμία λίρας-ευρώ. Μπορείς να φοράς τακούνι, και ενδείκνυνται τα ρούχα που αφήνουν γυμνά τα χέρια και τα πόδια για να δημιουργείται μεγαλύτερη τριβή με τον στύλο. Το μόνο που απαγορεύεται είναι να χρησιμοποιούνται λάδια σώματος, γαλακτώματα κλπ, προς αποφυγήν ατυχήματος. Sorry guys… Επίσης, μπορούν να το κάνουν όλες οι γυναίκες, ανεξάρτητα από ηλικία, σωματότυπο και φυσική κατάσταση και προσφέρει τα πλεονεκτήματα μιας καρδιοαναπνευστικής άσκησης. Καλά, να δω τη γιαγιά μου να κάνει τρελά χορευτικά, θα πάω για μεταπτυχιακόοοοοοοοο

Άντε, καλό μας βράδυ. Τι άλλο θα δούμε, έλεος!!!!!!!!


Το βιντεάκι είναι ευγενική χορηγία της Μάγισσας Κίρκης. Thanks μαγισσούλα μου, δεν θα μπορούσα να έχω σκεφτεί κάτι καλύτερο!!!

Oμολογώ ότι αυτό δεν το περίμενα.

Ναι, το ομολογώ. Δεν το περίμενα. Γενικά τις συνδικαλιστικές οργανώσεις τις έχω πολύυυυυυ χαμηλά στην εκτίμησή μου. Σήμερα περίμενα μια φλώρικη διαδήλωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, κάτι σαν αυτό που έκανε το ΠΑΜΕ πρωί πρωί (με την Αλέκα μπροστά, όλα κι όλα, με διάβασε μάλλον χθες βράδυ), που άφησε τη μαύρη σημαιούλα του στον άγνωστο στρατιώτη. Ως εκ τούτου αρνήθηκα να πάρω μέρος στις σημερινές κινητοποιήσεις.

Έκανα λάθος όμως! Ο κόσμος άρχισε να ξυπνά. Με την ευκαιρία της πορείας (γιατί σιγά που κατάφεραν να μαζέψουν 150.000 άτομα οι συνδικαλιστές) έγινε του πανικού. Ζητάμε πίσω τα κλεμμένα προς τη σωστή κατεύθυνση για πρώτη φορά! Σύνθημα των διαδηλωτών "να καεί, να καεί η πουτάνα η Βουλή"! Εμ να καεί, τί λέμε τόσο καιρό; Περνώντας μπροστά από τη Βουλή ο κόσμος φώναζε μια και μοναδική λέξη "ΚΛΕΦΤΕΣ"!!!!!!!!!!  Κόλλησα στην οθόνη να παρακολουθώ εξελίξεις, είδα αυτό που δεν περίμενα ποτέ. Τον κόσμο να στρέφει την οργή του προς την σωστή μεριά. Το Ελληνικό κοινοβούλιο.

Ομολογώ ότι μετάνιωσα που απείχα. Μπορεί να εξακολουθώ να έχω τις ίδιες απόψεις για τους συνδικαλιστές, μπορεί να εξακολουθώ να πιστεύω ότι το αίτημα για την άρση των νέων μέτρων είναι γελοίο, αλλά μου έδωσε ελπίδα η αβέβαιη συνειδητοποίηση ότι ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Άρχισε το ντόμινο

Ε, ρε, γλέντια!!!!!

Τι άκουσαν σήμερα τα ωραία ροζ αυτιά μου; Μεγάλες πτώσεις σε χρηματιστήρια Πορτογαλίας, Ιταλίας και Ισπανίας, με την πρώτη να στέκεται στην ουρά για βοήθεια από το ΔΝΤ. Τέλεια!!!! Το ντόμινο ξεκίνησε, είχαμε την τιμή να είμαστε το πρώτο καταστροφικό κομμάτι….

Το τι θα δούνε από τούδε και στο εξής τα ματάκια μας ούτε να το διανοηθώ μπορώ, δεδομένου ότι είμαι και περιορισμένης ευθύνης. Πάντως για καλό δεν το κόβω, μάλλον προς κατάρρευση όλου του Ευρωπαϊκού οικονομικού μοντέλου μου φέρνει, αλλά είμαι τόσο άσχετη με τα οικονομικά που η γνώμη μου δεν έχει απολύτως καμία αξία. Το ότι τα έλεγα και πιο πριν είναι καθαρά συμπτωματικό, δεν έχω κληρονομικό χάρισμα….

Η ξανθιά μου απορία είναι αν αυτό σημαίνει ότι θα την φάμε μόνο από τη μια πλευρά και όχι από την άλλη. Χμμμ, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον όχι. Όπως και να το κάνεις όμως, τιμή και δόξα κερδίζει ο πρώτος. Άντε, και ο τελευταίος σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτοί οι δύο είναι αξιομνημόνευτοι, τους υπόλοιπους τους τρώει το μαύρο σκοτάδι.

Συγχαρητήρια, καταφέραμε για άλλη μια φορά να λάμψουμε παγκοσμίως! Θα μας θυμάται η ιστορία ως τον λαό της ξεφτίλας!

Τώρα που είπα ξεφτίλα, θυμήθηκα και το άλλο γλέντι. Πρωί πρωί τα καλόπαιδα του ΠΑΜΕ έκαναν κατάληψη στην Ακρόπολη. Ξύπνησαν, νίφτηκαν, τεντώθηκαν και αναρωτήθηκαν «Τι να κάνουμε σήμερα; Δεν κλείνουμε την Ακρόπολη, να είμαστε και κοντά στην Πλάκα για καφεδάκι;» Κρέμασαν και 2 πανό πάνω στον βράχο της Ακρόπολης, λες και είναι το τσιφλίκι του μπαμπά τους, και κατά το απογευματάκι που έπεσε ο ήλιος κίνησαν για το καφεδάκι που λέγαμε. Και ο μαλάκας ο εισαγγελέας, τους άφησε να φύγουν χωρίς να ασκηθούν ποινικές διώξεις γαμώ την αναρχία μου. Τι διάολο κάνουμε, ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΣΕ 200 ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΡΕΖΙΛΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΑΘΑΡΗ; Και μάλιστα τη στιγμή που χρειαζόμαστε και τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας που μας έχουν μείνει;

Πού ήσουν Αλέκα μου σήμερα; Κανα καυτό ραντεβουδάκι είχες και έπρεπε να κάνεις αποτρίχωση; Καλά, για τους συναδέλφους Αλέκο και Αλέξη δεν το συζητώ, αλλά από εσένα περίμενα κάτι καλύτερο. Ειδικά μετά το ανανεωμένο σου προφίλ. Διότι ανανέωση καλή μου γραμματέα δεν είναι να βάλεις μια κόκκινη καρδούλα στο λαιμό στο debate σαν να βγαίνεις με γκόμενο για του Αγ. Βαλεντίνου. Αλλά τι να περιμένεις από μια γραμματέα; Μια ζωή σε εκείνο το γραφείο είσαι, κι ακόμη δεν έμαθες να το διευθύνεις. Μας έστειλες και τον Παπακωνσταντίνου να κάνει δηλώσεις, αλλά σώζονται τα άσωστα Αλέκα μου; Πώς να σε σεβαστούν όταν εσύ δεν σέβεσαι τίποτα;

Την ίδια στιγμή έκανε πορεία και η ΑΔΕΔΥ, δυο δρόμους παρακάτω, είχαν αυτοί μεσημεριανή βάρδια στα καφέ. Καλά, φοβερό γλέντι κι αυτό! Ένας απροσάρμοστος εκπρόσωπος- όνομα δεν συγκράτησα, συγχωρήστε μου την επιλεκτική μνήμη αλλά δεν απομνημονεύω κοντόφθαλμα ανθρωπάκια- δήλωσε ανερυθρίαστα ότι θα είναι κάθε μέρα στο δρόμο έως ότου η κυβέρνηση αποσύρει το πακέτο των μέτρων. Τι μας λες τεράστιε; Σου πήρανε την κουτάλα και τσιτώθηκες; Πού ήσουν όταν βγήκε για δεύτερη φορά ο μπούλης, που από τότε τα λέγαμε, πόσα χρόνια πάνε αλήθεια; Φα’ την και σκάσε τώρα. Αν δεν σου αρέσει, θα σου συντάξω εγώ την επιστολή της παραίτησής σου. Ευκαιρία να ξεβρωμίσει και λίγο ο τόπος. Αν εμποδίσεις την δική μου τη δουλειά θα σε σφάξω στο γόνατο. Εκεί μας έχεις φτάσει Ιζνογκούντ. Που επειδή δεν έγινες ποτέ χαλίφης έβγαζες όλα σου τα κόμπλεξ μικροδικτάτορα του κερατά. Βρες πρώτα για ποιόν λόγο υπάρχει η ΑΔΕΔΥ, έτσι ρε παιδί μου, για να έχεις να συμπληρώσεις και κάτι στην ιστοσελίδα σου στο link ΣΤΟΧΟΙ

Αχχχχχχχχχχχ, τα είπα και ξέσπασα. Τώρα περιμένω. Περιμένω τα νέα γλέντια, εδώ θα είμαστε και θα τα δούμε. Τσιπουράκι έχω καβάντζα σπιτικό από το χωριό, για μεζέ κάτι θα βρω στα ντουλάπια αν ψάξω καλά, όποιος θέλει ας έρθει για παρέα. Εγώ πάντως αρνούμαι να συμμετάσχω ενεργά σε τέτοια γλέντια, και θα βάζω Σαββόπουλο στη διαπασών.